2012 zit er weer op. Het jaar bracht een hoop mooie dingen, mijn dagelijkse blogjes getuigen daarvan. Maar ik ben niet zo van het terugkijken, kijk liever vooruit. .Naar 2013 dus.
Jaren geleden heb ik het goede voornemen gemaakt geen goede voornemens meer te maken. Ik kan je verklappen dat dat me eenvoudig afgaat. Stoppen met roken kostte me indertijd meer wilskracht en discipline.
In dit nieuwe jaar bereik ik de leeftijd waarop volgens vadertje Drees gestopt kan worden met werken. Maar dat ben ik al, dat wil zeggen met betaalde arbeid. En binnenkort eindigt dan ook mijn prépensioen en ga ik over op het echte pensioen en de AOW. Maar stoppen met werken is er voorlopig niet bij. Als voorzitter van de Stichting SWOS heb ik mijn handen vol. Zes medewerksters en 140 vrijwilligers aansturen is niet niets. Gelukkig heb ik een sterk en daadkrachtig bestuur om me heen. Maar toch, het blijft een zorg. Gelukkig maar, ik heb er zelf voor gekozen en doe het graag. Want het is niet alleen veel werk maar ook dankbaar werk.
In 2013, 1 maart om precies te zijn, trouwt onze jongste zoon, en mooi feest in het vooruitzicht, dus. Dat zal hoogstwaarschijnlijk het hoogtepunt worden. En verder laat ik alles lekker op me afkomen. Want er zullen ongetwijfeld nog veel meer aangename momenten te beleven zijn.
Ik gun zo’n zorgenvrij leventje aan iedereen al zal het niet voor eenieder weggelegd zijn. Belangrijk is een goede gezondheid en een optimistische kijk op het leven. Dus, zeg ik, VIER HET LEVEN, geniet intens van de mooie momenten, tel je zegeningen. Ik wens je een prachtig Nieuwjaar!
Dit is een bijdrage van Carel, Carels uitingen
Op twitter @careldem
#EVNB *10* Een virtuele nieuwjaarsborrel, 2012 zit er weer op, een bijdrage van Carel http://t.co/Wz3mUrri
Hi Carel, het is bijzonder om alle blogs en ook de jouwe op 3 januari te lezen, de neiuwjaarswensen Vier het leven ter harte te nemen en t erealiseren hoe misschien Oud en Nieuw welliswaar rituele betekenis heeft gekregen door d ejaren heen maar tegelijk ook aan alle kanten uitgehold is want niet gebonden aan een moment maar tijdloos in zijn waarheid – ik heb nooit zoveel met goede voornemens gehad. toen wij nog een gezin vormden, staken we wel allemaal een vuurpijl af met een wens, voor jezelf, voro een ander en voor de wereld, op een papiertje eraan vastgemaakt, en dat vond ik op zich wel altijd een leuk klein ritueeltje, ieder voor zich op een plekje in de kamer peinzend het briefje schrijven en dan samen juichen als de pijlen de lucht inginge… maar het uit elkaar vallen van een gezin doet ook de rituelen veranderen en ikwas alleen dit jaar omdat zoon ging stappen en het me het meest comnfortabel leek om thuis te zijn. Het viel niet mee maar was beter te dragen dan de anderhalf uur knallen onder de deur, vermoedleijk een goed ereden om me volgend jaar elders tre bevinden gedurende de eerste twee uur na middernacht.
het is leuk om mee te bewegen met de jeugd, en flexibel te zijn, daarom de bubbles om 9 uur open te trekken en het oude jaar weg te proosten, het leven te vieren op de momenten dat dat haalbaar is en kan… zoals jij ook schirjft…en er zitten zoveel momenten inde dag, dat pluk de dag zelfs te kort lijkt te te schieten – ik wens je veel prachtige momenten en het liefst een aaneengeregen stralende ketting ervan.
Vuurwerk van Carel, subtiel vuurwerk dus