review

The Light Between Oceans

Het eerste wat in mij opkomt na het lezen van dit boek is: toeval bestaat niet.
In ieder geval niet in dit boek, een schijnbare toevallige ontmoeting aan boord van een schip als Tom een verkrachting voorkomt. Deze ontmoeting heeft een veel grotere betekenis dan ik in eerste instantie dacht.

Er worden in het verhaal regelmatig tijdsprongen gemaakt.
Het speelt zich af in 1926, als er een boot aanspoelt. En in 1918, als Tom solliciteert als vuurwachter op het eiland Janus Rock.

Personages

Tom is een ex-soldaat die heeft gevochten in de Eerste Wereldoorlog. Hij lijd aan Post Traumatisch Stress Syndroom, die de rust, regelmaat en eenzaamheid nodig heeft om alles op een rijtje te krijgen.

Hij probeert er niet teveel bij stil te staan; hij heeft genoeg mannen gezien die daar vreselijk van in de put raakten en erger. Dus leeft hij zijn leven verder om dat ding heen waarvoor hij geen naam heeft.
Wanneer hij over die jaren droomt, dan is de Tom die alles meemaakt, die Tom die daar staat met bloed aan zijn handen, een jongentje van een jaar of acht.
….
Dan word hij wakker en is hij ergens met alleen maar wind en golven en licht en de ingewikkelde machinerie die de vlam brandende en de lantaarn draaiende houdt. Altijd maar draaien, altijd maar over zijn schouder kijken.
Als het hem maar lukt om ver weg te komen – van mensen, van herinneringen – dan zal de tijd zijn werk doen.

Isabel, ja die heeft zo ook haar problemen, na drie miskramen denkt ze dat haar gebeden verhoord zijn, als er een boot met daarin een baby aanspoelt.

Op zo’n vuurtoreneiland kun je elk verhaal leven dat je jezelf wenst wijs te maken en niemand zal je vertellen dat je ongelijk hebt: de zeemeeuwen niet, de prisma’s niet en de wind niet.

Conclusie

Ik vind het een ontzettend emotioneel verhaal, met veel verdriet.
Het is een verhaal over keuzes, goed of slecht, en over hun gevolgen.
Met toch wel een prachtig, redelijk onverwacht einde.