Enigma. Het geheim van de kraken
Het is een interessant gegeven: Britt, een vijftienjarig meisje woont op Titan, de grootste maan van planeet Saturnus. Tezamen ande vrouwen en met robots, de Turing.
Vaag wordt er verwezen naar een lopend conflict tussen de mensen en de Turing:
Wat er op Aarde gebeurt, kan niet op Titan. Daar zorgen de Turing wel voor. Die regelen het evenwicht. Hier is geen Machine, die alles organiseert. Hier leven vrije mensen, die met de Turing samenwerken. De mensen op Aarde hebben ook Turing, maar wantrouwen hen. Daarom zijn er problemen geweest, tussen mensen en Turing. Omdat op Aarde de Turing door mensen beschouwd werden als werktuigen van de Machine.
Gaandeweg wordt duidelijk dat Britt gebruikt/misbruikt wordt om contact met de Kraken te leggen. Om zo hun geheim te achterhalen en de Turing te helpen om naar de sterren te reizen.
Wat ze niet begrijpt, is dat Django haar – en andere mensen- meeneemt om op de Kraken te jagen. Dat is op de een of andere manier niet logisch.
Er is iets anders wat Britt vermoedt. Dat de Turing veel van hun kennis niet met mensen delen. Dat de Turing heel wat kennis bezitten die ze voor zichzelf houden.
Conclusie
Het is lang geleden dat ik zoveel moeite had om een recensie te schrijven. Persoonlijk wijt ik het aan de schrijfstijl van Guido Eekhaut. Deze komt bij mij afstandelijk over. Het raakt mij maar niet. Wat op zich erg jammer is, er blijft mij teveel onduidelijk. Erg jammer want ik blijf het een ontzettend interessant gegeven vinden
Ze gaat nergens naartoe.
Behalve dan naar het oppervlak, naar de meren. Naar de Kraken
We zullen zo meteen iets vertellen over de Kragen.
Maar nu nog even niet
