Door de eerste bladzijde (hoofdstuk een: de advertentie) en het respons hierop (de sollicitatiebrief van Laura Walker, hoofdstuk twee) heb je het gevoel dat je al middenin het verhaal zit en de personage Laura al door en door kent. Ontzettend knap van Debbie Johnson dat ze je zo direct het verhaal intrekt.
Zomer in het duincafé
Hoofdpersonage is Laura Walker, een vijfendertigjarige vrouw die op twintigjarige leeftijd met haar jeugdliefde David getrouwd is. Ze vormen een gelukkig gezinnetje met hun twee kinderen tot David verongelukt. Met veel pijn en moeite weet Laura te overleven, en daarmee is ook alles gezegd.
Ze besluit te solliciteren als kok in het strandcafé. En wordt aangenomen. Ze vertrekt voor zes weken, met haar beide kinderen, Lizzie en Nate, en hun hond Jimbo naar Dorset.
Ondanks het grote verdriet heb ik regelmatig zitten lachen om bepaalde situaties:
Toen ik ermee bezig was, leek het volkomen logische, maar nu de man aan een strak ingeklemde vuilniszak staat te trekken, begin ik er spijt van te krijgen.Ik krijg nog meer spijt als hij er ten slotte grommend van inspanning in slaagt de vuilniszak los te trekken en er een prop van mijn vaal gewassen ondergoed als een kogel uit een slipjeskanon door de lucht vliegt en zich vervolgens om ons heen verstrooit.Een van mijn onderbroeken blijft hangen aan de autoantenne en een andere wordt opgevangen door Nate, die hem met
een kreet van afkeer op de grond gooit.
‘Nou,’ zegt de Lange Donkere Behulpzame Vent. ‘Ik ben Matt, trouwens. Aangezien een van je beha’s om mijn hoofd gewikkeld zit, lijkt dit me een goed moment om me voor te stellen’
Het Duincafé
Het Duincafé werkt louterend voor Laura en haar kinderen,
Ik geniet enorm van mijn tijd in Dorset. Ik maak nieuwe vrienden, ontwikkel nieuwe vaardigheden en doe ervaring op die bij mijn terugkeer naar de echte wereld en solliciteren in Manchester goed zullen staan op mijn cv. De kinderen vermaken zich met van alles en nog wat, hebben sinds hun aankomst niet één keer ‘ik verveel me’ gezegd en blaken van gezondheid doordat ze zoveel buiten zijn. 2elfs Jimbo heeft het naar zin – als hij wakker is, tenminste
Conclusie
Ik heb genoten van dit boek. Het is een zalige feelgoodroman die precies doet wat het moet doen. Ik heb het tijdens mijn vakantie gelezen en het heeft mij ontroerd en aan het lachen gemaakt: je mag rustig stellen dat het mij geraakt heeft. Het is een hoopvol verhaal over een krachtige vrouw, die door de juiste , niet pamperende omgeving, haar eigen krachten herontdekt.
