Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

In 'Wat alleen de roman kan zeggen' schrijft een gepassioneerd romanschrijver over zijn métier in een nieuwe tijd. Het gaat over beeldcultuur en literaire cultuur, over klassieken als Tolstoj en Proust, maar ook over Jonathan Franzen en de grote Japanse schrijver Kawabata; over de verhouding tussen roman en actualiteit, de verbeelding van het intieme, het belang van stijl en literaire traditie, het verlangen naar nieuwe vormen en de toekomst van de roman.
Allesbeheersend is de vraag: hoe kan de roman overleven in een cultuur waarin hij met zoveel andere media moet concurreren? In een sprankelend en enthousiasmerend essay gaat Oek de Jong op zoek naar het unieke en onvervangbare van de roman.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik met tegenzin aan dit boek begonnen ben. Tegenzin die is ontstaan in mijn jeugd door onder andere de verplichte literatuurlijst en de tijd waarin ik opgroeide. Die hebben mijn *leeshonger* aardig de nek omgedraaid.

Inderdaad, ik ben in de zestiger en zeventiger jaren opgegroeid.
Waarin zich een maatschappelijke en culturele revolutie voltrok. Waarin de schrijver een kunstenaar was, en het bij de kunst niet om succes draaide.
Want succes dat heb je als artiest of als pop-idool maar niet als kunstenaar!
De bestsellerlijst bestond uitsluitend uit literaire titels en marketing was een *vies* woord. En voor de *echte* literatuur van de avant-garde bestond maar een klein publiek.
Helaas heeft deze arrogante houding voor mij mijn leesplezier aardig vergalt. Mede door het *experimentele* schrijven, van bijvoorbeeld plotloze boeken
Ik weet dat velen het met mij oneens zijn en het een geweldige innovatieve tijd vinden.

Gelukkig ontstond er mede door de digitalisering een culturele revolutie. Deze digitale revolutie verandert de samenleving op alle fronten
En wel in een vreselijk hoog tempo! Indrukwekkend, zeker gezien het feit dat de invloed van het ontstaan van de boekdrukkunst pas na ongeveer een eeuw zichtbaar werd! En die van het ontstaan van het schrift na een jaartje of duizend!

Menigeen is ervan overtuigd dat de roman en de romanschrijver gedoemd is tot uitsterven.
Vooral beïnvloed door Philip Roth , die vind dat de huidige generatiekinderen, een generatie van tv en film is.
Oek de Jong is gelukkig minder pessimistisch en denkt dat de lezer zal verminderen , maar zeker niet zal uitsterven.
Natuurlijk zijn de televisie en de film grote concurrenten van de roman.
Met een filmcamera kan je prachtige beelden vastleggen, je kan bijna alles filmen, maar je kan NIET in ons hoofd kijken.
En daar ligt de kracht van de roman!
De roman is de verkenner van ons innerlijke wereld en kan onze zintuigen bespelen.

De omstandigheden voor de roman en zijn schrijver zijn momenteel ideaal
-de overheden ondersteunen literatuur
-er zijn literaire fondsen
-door interviews heeft de schrijver contact met zijn publiek
-er zijn volop literaire sites
-er zal steeds meer vertaald worden, de romans zullen wereldwijd gelezen worden
-China zal een nieuwe grote markt worden

Alleen de roman kan een meest omvattend beeld geven op het menselijk leven

Dit boek heeft me aardig wat inzicht gegeven, ik hoef me niet te schamen van mijn afkeer van de *avant-garde*.Ik ben geen literaire nitwit. Die periode was het gewoon niet voor mij! Het is een kwestie van smaak. Oek heeft me door dit boek doen inzien dat ik dus wel van literatuur hou .
Een paar voorbeelden:
-Robinson Crusoe van Daniel Defoe (1719)
-De graaf van Monte Christo van Dumas (1844)
-De drie musketeers van Dumas (1844)
-Alice in wonderland van Lewis Caroll (1865)
-De hut van oom Tom van Harriet Beacher Stowes (1852)
-Moby Dick van Melville (1851)

Persoonlijk verwoord de dichter Valery voor mij het meest *wat alleen de roman kan zeggen.
(Natuulijk geld dit citaat ook voor de romanschrijver.)

Van alle mensen is een dichter het meest gericht op nut.
Luiheid, wanhoop, versprekingen, eigenaardige blikken, -alles wat de praktisch ingestelde mens verloren laat gaan, verwerpt, negeert buitensluit, vergeet, dat verzamelt de dichter en door zijn kunst geeft hij het waarde.

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Lees ook wat andere bloggers over deze roman schreven