Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

Wanneer leer je echt je vrienden kennen? Tomomi Ishikawa is dood en haar beste vriend Ben erft haar laptop. Daar staan wonderlijke aanwijzingen op en Ben denkt dat er meer achter haar zelfmoord zit. Tomomi leidt hem naar pakketjes die ze voor hem heeft verstopt op vreemde plekken in Parijs: onder een bankje in een onbekend park, in een verlaten metrostation en in een beroemd beeld van stilstaande klokken. Na de uitgebreide speurtocht door Parijs, voert ze hem op een nog spannender tocht naar New York. Ben put troost uit deze afleiding maar als hij in New York vermoedt dat iets niet klopt, wordt de sfeer grimmig. Wat wil Tomomi van hem? Wordt hij vermaakt of bespeeld?

Hoewel mijn verwachtingen hooggespannen waren , begint het verhaal heel rustig. Te rustig naar mijn zin. Maar eer ik het in de gaten had, had het mij in zijn greep. Vooral het begin las wat mij betreft niet lekker weg. Maar al snel moet ik gewoon doorlezen, ik moet het weten. Leeft ze nog? Is ze gevaarlijk? Of zijn het grapjes? In het begin had ik medelijden met Tomomi (Vlinder) maar naarmate het verhaal vorderde ontwikkelde ik een afkeer jegens Vlinder.

Ze had genoeg van zichzelf,zin in iets anders , wil zichzelf opnieuw uitvinden. Als ze naar haar leven kijkt, naar alles wat er is gebeurd, zou ze het liefst willen dat het er allemaal niet was ik heb niets gedaan waar ik trots op ben. Ik wil met een schone lei beginnen.

Tijdens het lezen dringt de vraag op, is Vlinder werkelijk dood? Is het een griezelig complot? En Beatrice? Te mooi om waar te zijn? Is zij soms Vlinder? Naarmate het verhaal vorderde bekroop me een vreemd gevoel. Was ze een serie-moordenares? Is ze wel zo aardig? En waarom doe Ben blindelings alles wat ze aan hem vraagt? Ben Constable, iemand die zijn eigen moeder niet op straat herkent omdat hij aan Prosopagnosie lijdt.

Ik moest denken aan wat ik de laatste avond in het Bryant Park had geconstateerd: in het echte leven is geen ontknoping. Hoe ver ik ook reisde en hoeveel moeite ik ook zou doen om Vlinder te vinden, ik zou nooit tevreden zijn. Ze kon zeggen wat ze wilde, maar ik zou het toch niet begrijpen, er was niets wat het goed kon maken. Het verhaal was al afgelopen, hoe frustrerend dat ook was.

Het verhaal word vanuit de ik-persoon geschreven, de auteur Benjamin Constable, die dit verhaal vanuit zijn eigen beleving zag.

Als je nagaat dat dit de debuutroman van Benjamin Constable is, zet je dan maar schrap! Ik ben nu al benieuwd naar zijn volgende roman.

Deze boekbespreking is mijn bijdrage voor de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Lees ook wat andere bloggers over deze roman schreven