De kleine theetuin in de duinen

De kleine theetuin in de duinen

Het verhaal begint met een gelukkig, bijna idyllisch proloog. Wat ineens verandert in niet meer zo idyllisch. Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt.
Hoodpersonages zijn Fleur en Rosa, zij zijn nichtjes, beste vriendinnen, en praktisch als zusjes opgegroeid.
Helaas is de relatie tussen beide bekoeld. Wel zijn ze zakenpartners en hebben ze net hun derde patisserie winkel geopend: Maison RosaFleur Centum.

Fleur

Fleur is succesvol paitssier. Zij bakt en regelt alles in de drie winkels, wat aardig wat hectiek en stress oplevert. Daarnaast zorgt de slechte relatie met Rosa ook voor veel stress.

Fleur haalde opgelucht adem. Wat een belachelijke vertoning was dit. Ging haar leven er nu zo uitzien? Overal de schijn ophouden? Overal liegen? Dat kon ze niet opbrengen. Dat wist ze nu al. Ze was zo moe van dit alles.

Rosa

Rosa is succesvol ontwerpster van winkels. De relatie van haar met Cas, de ex van Fleur, heeft voor een tweedeling gezorgd, zowel in hun familie als in hun vriendenkring.

Cas volgde haar blik. Ze zullen eraan moeten wennen!
Fleurs familie is ook mijn familie.
Ik weet het, lieverd
Rosa zweeg. Hoe kon ze ooit aan Cas uitleggen hoe eenzaam en schuldig ze zich voelde? Door voor Cas te kiezen, had ze vrijwel iedereen van zich vervreemd. Zij was gewoon degene die Cas van Fleur had afgepakt. Als een ware mannenverslindster en diva was ze op haar doel af gegaan en ze had de man van een ander ingepikt. Alleen was het zo niet gegaan. Helaas wilde niemand dat verhaal horen.

En dan valt er bij beide een handgeschreven brief bij beiden op de mat. De brief is afkomstig van hun opa.

opa Leen

Hij dreigt uit zijn zaak, een bakkerij met theetuin, gezet te worden. Sinds de dood van zijn vrouw, Nellie, lopen de zaken niet meer zo goed. En dat is nog zachtjes uitgedrukt.
Zijn kleindochters waren druk met hun eigen leven en zijn al lange tijd niet meer op Texel geweest. En dt terwijl ze heel close zijn geweest en zo goed al alles van hun opa geleerd hebben.

Conlusie

Mijn eerste indruk was, dat Fleur wel lang in haar verdriet en wrok blijft hangen. Maar probeer je eens voor te stellen dat dit jou zou overkomen? Dan vind ik het eigenlijk nog wel meevallen. Natuurlijk is het een feelgood, en al spat het niet van de eerste bladzijde af, het zit er duidelijk wel in. Ik vind dat Anne West een heel prettig boek heeft geschreven. Ik kijk uit naat het tweede deel. Kom maar op met het vervolg. Ik ben echt nog niet klaar met dit verhaal en ben zeer benieuwd naar het gezamelijke verleden van Fleur, Rosa en hun ouders.