Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

Tokio, 1946. Een jaar na de capitulatie van Japan is het Tokio Tribunaal in volle gang. De Nederlander Rem Brink is een van de rechters die een vonnis moeten vellen over de belangrijkste Japanse oorlogsmisdadigers. Ter afleiding van de machtsspelletjes en voortdurend wisselende allianties van zijn collega's probeert Brink het hem volstrekt vreemde en totaal verwoeste land te verkennen.

Als Brink de Japanse sopraan Michiko leert kennen, die tijdens de bombardementen op Japan haar ouders heeft verloren ontluikt er een tedere, geheime liefde die niet zonder gevaar is. Wanneer deze relatie is uitgekomen verliest Michiko het protectoraat van haar westerse weldoenster. Haar beloftevolle toekomst ligt aan duigen en ze vertrekt zwanger naar haar geboortedorp in de bergen. Het is juist dat dorp waar vlak daarvoor in stilte gruwelijke oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden.

Kees van Beijnum sleept de lezer mee in de grote morele worstelingen van zijn personages. Hij stelt onnadrukkelijk maar stellig de vraag naar goed en kwaad, en naar de morele verantwoordelijkheid van het individu. De offers beschrijft een onbekend deel uit de wereldgeschiedenis en is een sensationele leeservaring, waarin Van Beijnum een gebied betreedt waar hij en zijn lezers nog niet eerder kwamen.

Het verhaal word vertelt vanuit drie gezichtspunten. Door Rem Brink, een Nederlandse rechter van het Tokio Tribunaal. De Japanse zangeres Michiko en de zwaar verminkte Japanse oorlogsveteraan Hideki, die een neef van Michiko is.
Het begin grijpt me meteen bij mijn keel. In de eerste veertien bladzijden zijn er twaalf miljoen doden, en verdwijnen er zomaar meisjes. Pats, ik ga rechtop zitten en lees verder.

Zij bestaan nog slechts als oorlogsmisdadigers *categorie A*, verantwoordelijk gehouden voor twaalf miljoen slachtoffers -het kan een miljoen meer of minder zijn. Voor de duur van het tribunaal zijn hun levens verbonden met dat van hem, Brink, de jongste van de elf rechters.

Meisjes verdwijnen. Niemand weet waarheen.

Vol verbazing lees ik dat Rem Brink schaamteloos stelt dat zijn zelfopgelegde periode van onthouding na een half jaar over is, Dit ondanks het feit dat thuis in Nederland er een vrouw en kinderen op hem wachten.

Precies een half jaar is hij in Tokio. Hij staat zichzelf een meisje toe.

Zelf haatte hij de houding van de Amerikaanse officieren die hij met Japanse meisjes hand in hand langs het hotel had zien lopen; en hoewel hij begreep dat zijn omgang met Michiko niet als proeve van verantwoord gedrag wordt opgevat, kan hij zich gewoonweg niet voorstellen dat ook maar iemand hem met die kerels vergelijkt.

Vervolgens komt zijn vrouw hem opzoeken en vergeet hij zijn maitresse, wat een ego 🙁

Zijn verblijf in Tokio is, hoewel het langer duurt dan voorzien, niet meer dam een intermezzo.

Mooi om te zien hoe hun levens ongewild met elkaar verweven zijn. Duidelijk word dat er in een oorlog geen winnaars zijn.
Althans in de betekenis van goed en slecht. En alle drie worstelen ze met hun keuzes, verantwoord of niet.

Rem Brink vind zichzelf heel wat, maar uiteindelijk komt hij erachter dat hij net zo laf is als zijn vader,
Hideki zou een oorlogsheld geweest zijn als hij niet aan de verliezende kant gestaan had. en Michiko, …..
Michiko is een vrouw die alles had, alles verloor, en er op eigen kracht komt!

Het mag duidelijk zijn, ik heb genoten van dit boek. Er word kant van de 2e WO belicht waar ik eigenlijk niets over wist. Het feit dat er geen stoere helden in voorkomen, maar gewone mensen met hun eigen menselijke falen maakt het voor mij zo goed.
Natuurlijk wilde ik meer over het tribunaal te weten komen en ben wat gaan spitten. Grappig dat ik ontdekte op wie rechter Rem Brink gebaseerd is. namelijk op de jurist Bert Röling. Lees hier

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden