De ogen van de vijand door Peter Telep, Tom Clancy Serie: Max Moore #1
Gepubliceerd door: A.W.Bruna Uitgevers gepubliceerd op November 2011
Genre: Fiction, Thriller
Pagina's: 496
ISBN: 9789400500778
Format: Paperback
Bookspot
Goodreads
CIA-agent en ex-Navy SEAL Maxwell Moore werkt al jarenlang undercover in Afghanistan en Pakistan, op jacht naar terroristen van Al Qaida. Onverwachts wordt hij teruggeroepen naar de Verenigde Staten. In het diepste geheim is een groep specialisten van verschillende Amerikaanse agentschappen geformeerd die een levensgevaarlijke dreiging onschadelijk moet zien te maken. Op satellietfoto's valt namelijk te zien dat twee van Amerika's grootste vijanden de handen ineen hebben geslagen: de taliban en het Juárez-drugskartel uit Mexico.
Voor Moore en zijn nieuwe collega's begint een jacht op een vijand die even machtig als meedogenloos is. Het Juárez-kartel vecht even ten zuiden van de Amerikaanse grens een keiharde oorlog uit met een rivaliserend syndicaat met als inzet de export van drugs naar de Verenigde Staten. De ambitieuze en uiterst wrede Dante Corrales gaat voorop in de strijd tegen de Amerikaanse grenspolitie en de DEA aan de ene kant, en de concurrentie aan de andere kant. Maar Corrales is slechts een uitvoerder en de grote vraag voor Moore en de zijnen is: wie is de werkelijke topman van het drugskartel? En waaruit bestaat de samenwerking tussen de Taliban en de Mexicanen precies, gaat het alleen om de invoer van drugs of gaat het mogelijk om een nog groter gevaar?
De ogen van de vijand
De ogen van de vijand, al sinds dit boek uitkwam staat hij al op mijn nog-te-lezen-plank.. En dat is al een aardig tijdje. Waarom ik hem (nog) niet gelezen had? Geen idee, shame on me!
Eenmaal er in begonnen had het mij al snel te pakken en was het wel opletten geblazen, want de snelheid van het verhaal ligt hoog.
Hoofdpersoon in het verhaal is de vijfendertigjarige CIA-agent en ex-Navy Seal Maxwell Moore, die volgens mij aan Posttraumatische-stressstoornis (PTSS) lijdt. Gedurende het hele verhaal heeft hij last van flashbacks en schuldgevoelens.
Moore greep de stenen balustrade stevig vast, bukte zich en begon te braken. Hij bleef staan met zijn voorhoofd op zijn arm en wachtte tot het voorbij zou zijn. Hij probeerde alles te vergeten, maar door deze bomaanslag herinnerde hij zich juist alles weer. Het had hem jaren gekost om alle herinneringen te verdringen, hij had er talloze slapeloze nachten mee geworsteld, hij had gevochten om niet voor de gemakkelijke weg te kiezen en de pijn weg te drinken… en de laatste jaren had hij willen geloven dat hij had gewonnen.
Het verhaal speelt op meerdere fronten tegelijk en zit gewoon goed in elkaar, daarnaast is het gewoon een spannend boek.
Inmiddels heb ik ontdekt dat er in mijn boekenkast nog een ongelezen Tom Clancy staat, namelijk De Tanden van de tijger.
Ik heb mezelf de belofte gedaan om niet zo lang te wachten met het lezen van dit boek, ik heb er zin in!
