De Roep van Avalon
Daar waar deel 1, De Stem van de Zee, eindigde: Nimue is verraden door Will (op eigen verzoek) en wordt gevangen genomen door Opsporing van de Asklepios Congregatie, gaat deel twee verder.
Gevangen
Misselijkheid overspoelt me in opdringerige golven en ik braak tussen mijn handen op de vloer. Ik ben in de Asklepios Congregatie, breng ik mezelf in herinnering als ik weer stil kan zitten. Ze hebben me gepakt ….
Nee dat klopt niet. Ik heb me láten pakken.
Beneden in de kelders leert ze een mede gevangene kennen, Wolf
Waar ben ik? roep ik. Ik zie niets
Een cel. Even is het stil. Wat heb je gedaan?
Niks …. Nog niet.
Ik hoor een blaffende gelach.
Waar zijn deze cellen? Ik ben hier wakker geworden.
Ondergronds, zegt de onbekende stem. Het is moeilijk om hem goed te verstaan. In de nul.
Nul?
Platform nul. Onder de grond
Ontsnapping
Eenmaal uit de cel, maar nog steeds opgesloten, ontmoet ze haar neef Cormack Cairns en doet onthutsende ontdekkingen betreffende een aantal verdwenen kinderen uit Gwennec.
Dat doet haar en Arthur besluiten om samen met een groep kinderen en Wolf te ontsnappen. En dan begint de zoektocht naar Arthur welke ze tijdens de ontsnapping is kwijtgeraakt ….
De Anderen (geesten) spreken tegen Nimue. Zij is immers voor een deel Selkie. Nadeel van deze gave is dat ook de Jager tegen haar kan spreken. Hij vertegenwoordigt het kwaad.
Ben je niet te zwak om te reizen? Je bent besmet, geef het maar toe. Laat hem maar naar restjes voedsel zoeken in de vuilnisbakken; een heel diner zal jou nog niet genezen. Waardeloos. Je bent waardeloos. Ik kijk naar mijn handen in de schemering van de hut. Rona heeft gefaald maar jij bent nog zwakker.
De Jager heeft ontdekt dat mijnlichaam niet zo makkelijk bezwijkt en nu probeert hij me op deze manier ziek te maken. Zolang ik niet weet hoe ik hem kan uitbannen, moet ik hem negeren.
Conclusie
Het verhaal wordt, met dit deel, steeds beter, ik moet toegeven dat De Roep van Avalon mij meer kom boeien dan De Stem van de Zee, en die vond ik al leuk! De nieuwe personages, zoals Wolf en de verpleegster Sini, zijn zeer interessant. Het einde van het boek doet je vragen naar meer!
Mijn verwachtingen, welke ik in mijn recensie van De Stem van de Zee uitsprak, zijn meer dan waargemaakt.
Deze blog is onderdeel van de Blogtour rond de Selkie trilogie
Hier kan je lezen wat anderen ermee doen.
