Dit wordt het derde boek wat ik van Michael Berg lees. Eerder las ik Broertje en Ik zie je
De vermissing
De vermissing begint met een angstaanjagend proloog: een ouder echtpaar, Camille en Nicolas Durieux, worden op een zeer agressieve manier overvallen. Vervolgens wordt het verhaal voortgezet met hoofdstukken Eerder en heden. Daarnaast houdt iemand een dagboek bij.
Hoofdpersonage in het boek is Chantal Zwart. Zij is journalist en oud klasgenote van Ella Drukker. Chantal heeft Ella twintig jaar geleden voor het laatst gezien.
Het verhaal wordt door meerdere personen vertelt en komt langzaam op gang. althans, daar lijkt het op. Ik hou ervan om een boek ingesleurd te worden en bij dit verhaal duurde dat even. Maar toen was het in mijn geval wel echt raak.
Chantal
Chantal Zwart freelance journalist. Zij wordt door de ouders, voornamelijk de moeder van Ella uitgenodigd en gevraagd om onderzoek te doen naar de verdwijning van Ella. Na het bezoek aan de ouders van Ella wordt het al snel duidelijk dat Chantal gevolgd wordt. Geleid door, in eerste instantie, een schuldgevoel, besluit Chantal Ella te gaan zoeken. Al vrij snel wordt het duidelijk dat er zaken bij familie Drukker spelen die het daglicht niet kunnen verdragen. van het een volgt het ander ….
Jij bent Ella’s beste vriendin. Mevrouw Drukker pakte Chantals handen stevig vast.
Was, dacht Chantal, twijfelend of ze echt zulke dikke vriendinnen waren geweest.
Ella
Ella komt uit een zwaar gereformeerd gezin. Zij is al tien jaar vermist, maar tot voor kort stuurde ze met speciale dagen, regelmatig kaarten naar haar ouders. Todat dat in één keer ophield.
Ineens, ergens in hoofdstuk een komt er een kort stukje geschreven door Ella. Wat natuurlijk veel vragen oproept maar ook al aardig wat verklaart.
Grote stevige borsten.Daar houdt hij van.
Ik mis hem.
Ik schrijf het op, om hem niet te vergeten. De kroniek van ee getoorde liefde.
Hoelang moet ik nog wachten voor we weer samen zijn? Ieder normaal mens zou allang gek zijn geworden. Hij zegt dat ik gek ben. Net zo gek als hij. Daarom horen we bij elkaar, omdat de goden zo hebbem beschikt.
De goden zijn gek.
Ik schrijf het op, zoals ik alles wat in me opkomt opschrijf. Mijn hele leven, hoe we elkaar hebben omtmoet en hoe het daarna volledig uit de hand is gelopen.
Conclusie
Zoals ik al eerder schreef, begon het verhaal al kabbelend. Door de prettige schrijsfstijl van Michael Berg waande ik me helemaal in Parijs. Ongemerkt vormen de draadjes, die Michael Berg al schrijvend geweven heeft, een web die je als lezer gevangen houdt en wel tot bijna de laatste letter. De spanning heerst alom en houd je aan het boek gekleefd. Het zal en moet uit! Kortom, een geweldig verhaal!
