De wrede prins

De Wrede Prins

Hoofdpersoon in De Wrede Prins is Jude. Zij woonde met haar tweelingzus Taryn en haar oudere zus Vivienne bij haar ouders. Als deze door een vreemde man (Madoc) worden vermoord neemt hij ze allemaal mee naar Faerie. (waar geen vissticks,ketchup of televisie zijn)

Hij staarde naar Vivienne. Jij bent me ontnomen, zei hij. Ik ben gekomen om je mee te nemen naar je echte thuis, in Elfhame onder de heuvel. Daar zul je onvoorstelbaar rijk zijn. Daar zul je bij je eigen soort zijn.
Nee, zei Vivi met haar sombere, zachte stem. Ik ga helemaal nergens met jou naar toe.
Ik ben je vader.’ Zijn stem klonk nu hard, als het knallen van een zweep. Jij bent mijn erfgenaam, mijn bloed, en jij zult me in alles gehoorzamen.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik in eerste instantie Jude niet aardig vond. Ik weet het, als mens heeft zij het zwaar in Faerie. Ze woont inmiddels al ruim tien jaar in Elfhame.

Hier ben ik de rariteit, met mijn stompe vingers, ronde oren en de levensduur van een eendagsvlieg.

Naarmate het verhaal vordert krijg ik steeds meer bewondering voor haar stoerheid, voor haar wil niet te tonen hoe bang ze is.

Ja, ik ben bang voor ze, maar wat ze niet beseffen is dat ik dat altijd ben geweest, vanaf de dag dat ik hier kwam. Ik ben opgevoed door de man die mijn ouders heeft vermoord, ben opgevoed in een land vol monsters. Ik leef met die angst, hij dringt door tot in mijn botten, maar ik negeer hem. Als ik niet zou doen alsof ik niet bang ben, zou ik me voorgoed onder kleden en met uilendons gevulde spreien in Madocs landhuis verstoppen. Ik zou daar liggen gillen tot er niets meer van me over was. Dat weiger ik. Dat zal ik niet doen.

Conclusie

Tot slot wil ik Uitgeverij De Boekerij een groot compliment geven voor de vormgeving van dit boek! Deze limited edition is een hardcover, YESS. Wanneer je de dust jacket eraf haalt blijft er een mooie groene groene linnen omslag over met een gouden kroon erin. Als je het boek opent zie je de prachtige illustraties van Salome Totzldze op de schutbladen. Elk hoofdstuk start met een illustratie. Het goud op de snee maakt het natuurlijk af. Perfect!