Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

Otto,

begon de brief in blauwe inkt,

Ik ben weg. Ik heb nog nooit het water gezien, dus daar ben ik heen. Maak je geen zorgen, ik heb de wagen voor jou laten staan. Ik loop wel. Ik zal proberen te onthouden terug te komen.

(altijd)
je
Etta.

Otto vindt op de keukentafel van zijn afgelegen boerderij in Saskatchewan een afscheidsbrief van zijn vrouw. Etta heeft besloten dat ze nog voor haar dood – ze is tweeëntachtig – de oceaan wil zien. Ze begint te lopen: het is nog 3232 kilometer tot de kust.
Otto ging ooit zelf op reis, om te vechten in een ver land. Nu Etta weg is, krijgen de demonen uit de oorlog weer vat op hem. Hun buurman Russell volgt vastberaden het spoor van Etta, zijn heimelijke grote liefde. En James, tja, die moet je op papier ontmoeten.
Etta & Otto & Russell & James is een betoverende roman over een pelgrimstocht en eeuwige liefde. Emma Hooper schrijft bijzonder overtuigend en liefdevol over haar personages die proberen hun verleden achter zich te laten, maar niet zonder de mooie herinneringen te koesteren.

Het verhaal word vanuit drie gezichtspunten verteld, die van Etta, haar man Otto en van Russell, een vriend.
Is Etta onderweg naar haar laatste reis? Lijd ze aan alzheimer? Ze heeft in haar jaszak een blaadje waarop staat :

Jij, Etta Gloria Kinnick, Deerdale Farm. 83 in augustus

Duidelijk is dat haar herinneringen vervagen, samenvloeien met die van Otto.

Een paar maanden eerder werd ze ’s nachts gaandeweg Otto’s dromen in gesleept in plaats van haar eigen. Ze werd helemaal opgeslokt en stond dan in het water, in een lange broek, op een grijs strand, aan alle kanten omringd door schreeuwende mannen, tot haar knieën in bloed.
Ze probeerde zo te slapen dat geen enkel stukje van haar een stukje van hem raakte, zodat zijn herinneringen nergens een punt van contact vonden om de hare binnen te sluipen.

Hij schreef over de marsen, het zingen de bivakken, de ochtend, het water, het oor, het water, Owen, het water, het water, het water.

Ik heb het boek met heel veel plezier gelezen. Waarom ik het nu zo moeilijk vind om een review te schrijven? Geen idee. Maar wat ik wel weet is dat ik het een geweldig boek vind!

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden