Gedicht van thea: Afrika huilt

Vol verwachting komt de dag
voor mens en dier in volle pracht.
Maar Afrika ontwaakt zonder lach,
uit de pikdonkere nacht.

Wat gaat de dag hun brengen,
nu mens en dier ontwaakt.
Het ontbinden van navelstrengen,
heeft hier al zo vaak verzaakt.

De toekomst wordt geboren,
maar is zo vaak besmet.
Bij de geboorte al verloren,
aids houdt met leven gelijke tred.

We weten van dit erge,
maar doen er niet veel aan.
Al rijst je haar te berge,
’t is toch hún bestaan.

Het huilen gaat verloren,
er zijn geen tranen meer.
We blijven met ons afkeuren,
peuteren in hun zeer.

Hoe moet je toekomst noemen,
als ouders zeldzaam zijn.
Deze jonge bloemen,
schimmen in de zonneschijn.

Afrika huilt…

©Thea

van thea mocht ik dit prachtige gedicht gebruiken!!

het is vandaag 2 dec

geen wereldaidsdag meer

maar de realiteit slaat hard toe

kijk hier maar …. KLIK….

dus laten we er elke dag bij stil staan