Seija lijkt een redelijk kansloos meisje. Ze word nauwelijks opgevoed door haar moeder, die meer geïnteresseerd lijkt in haar groentetuin en de drank. Alles was mis kan gaan gaat mis, zonder bijgestuurd te worden door haar moeder.
Een meisje als een jongetje, met een naam geschonken door een moeder die haar tong verloor in drank.
Hoe haal je een hond aan? Je negeert ‘m. Komt-ie vanzelf naar je toe
Arm kind, wat al snel een verkeerd zelfbeeld ontwikkelt, en een gebrek aan zelfvertrouwen heeft. En dat terwijl ze super intelligent is.
Ik besefte het niet maar op dat moment kreeg ik karakter, werd duidelijk wie ik was. Ik rook mijn kans. De enige kans die ik had. Er was iets waar ik goed in was. Beter dan de anderen. Liegen. Niemand had het door. Ze keken dwars door me heen. Ze zagen de leugens niet die ik achter mijn vel stopte.
Het lijkt wel alsof ze door het Vlieland te verlaten, ze haar zelfvertrouwen en geloof in zichzelf kwijtraakt. En terwijl Seija zichzelf verliest , raakt het verhaal mij kwijt, althans,….. zo lijkt het. Maar het blijft trekken. En ik zal en moet dit boek toch uitlezen. Als ze uiteindelijk op Vlieland terugkomt lijkt ze zichzelf te hervinden.
Als er niets van je word verwacht, behalve dat je je verzet tegen dat wat groter is dan jij, kruip je door de kieren van verwachting en ben je vrij.
Achteraf ben ik blij dat ik toch telkens weer ben gaan lezen, en heb ik een vaag vermoeden dat ik het in ieder gaval nog een keer ga lezen.
Deze boekbespreking is mijn bijdrage voor de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden
Goeie review! Ik zal het boek iig niet snel aanschaffen. Ik lees toch meer ander soort boeken.
Wel divers, maar toch.
Dank je wel!
Wauw, deze wil ik nu echt gaan lezen! X Sophie
Ow dat is leuk! Doen~~~~!
Heb je alweer een boek gelezen, je blijft er maar druk mee, duidelijk uitgelegd.
Love As always
Di Mario
Ik vind het geweldig , boeken krijgen om ze te mogen lezen en reviewen
Zelf vond ik de gedeeltes in Edinburgh en New York ook heel sterk, hoewel ik vooral bij New York vond dat het iets teveel werd afgeraffeld. Maar verder niets dan lof voor dit boek. Een prachtig debuut van Eva Kelder.
Inderdaad een geweldig debuut!
Mmm afraffelen?