Pfew, wat een vervelende vent die Nate! Al vanaf de eerste bladzijde van Het liefdesleven van Nathaniel P schiet hij bij mij in het verkeerde keelgat. Wat later vervangen word door een gevoel van ? medelijden?

Ten tijde van het schoolbal had Nate zijn hoop op erotiek vooral gericht op de universiteit, waarvan hij zich voorstelde dat zelfs meisjes die eruitzagen als Amy Perelman slim en, belangrijker nog, volwassenen zouden zijn, een woord dat hij de laatste tijd intrepeteerde als *bereid om met hem naar bed te gaan.*

Wat verderop in het boek neemt de sympathie langzamerhand af. Terwijl hij zelf zijn ouders verloochent, rekent hij wel een vriendin daar op af. Daarmee verdient hij geen pluspunten. Zijn arrogantie, zijn eisen van perfectie aan zijn vriendinnen vallen totaal verkeerd. Dag Nate, wat ben jij een vervelende vent!

Toen ze terugkwam, vroeg ze of hij boos op haar was. Alsof ze iets had gedaan wat hem het recht gaf boos op haar te zijn. Waarom vervielen vrouwen toch altijd weer in zo’n staat van zelfverkozen imbeciliteit? het maakte niet uit hoe slim of hoe onafhankelijk ze waren.

Helaas kost het me moeite om het boek uit te lezen. Ik heb me continu zitten ergeren, wat niet wil zeggen dat het een slecht boek is, alleen geen boek voor mij!

Deze boekbespreking is mijn bijdrage voor de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden