Het Onmogelijke Leven

Een bijzonder goed boek, met een waanzinnige cover! Nu moet ik bekennen dat ik een zwak heb voor de boeken van Clavis. Het zijn mooie hardcover boeken met geweldige covers en dan ook nog eens sterke verhalen, een goede combi.

Het verhaal word vertelt vanuit drie verschillende perspectieven, waarvan er twee vanuit de Personele perspectief namelijk Mira als zij en Sebby als jullie of je, en een vanuit de Ik-perspectief, Jeremy.

Het boek bestaat uit korte hoofdstukken. Aan het begin van elk hoofdstuk wisselt het perspectief naar een van de drie hoofdpersonen.
In feite is het boek deze drie personages, het draait om hun. Alle drie zijn ze op hun eigen manier beschadigd. De schrijfster krijgt het zelfs voor elkaar dat mijn hart om alledrie bloed.

Sebby: Misschien moet ik haar maar opbiechten dat ik een goddeloze homo ben, dan zet ze me wel op straat. Dat is niet grappig Sebby. Nee, een goddeloze homo zijn is niet grappig als je opgesloten zit in de voorraadkast van de diepgelovige dame in kwestie.

Jeremy: Ik raakte mijn hand aan waar hij hem gekust had, zo nonchalant flirterig, zo vanzelfsprekend. Waar kwamen zulke mensen toch vandaan? Het korte gesprek had me moed gegeven, alsof het feit dat ik hun aandacht even had vast weten houden een overwinning op zich was. Het betekende op zijn minst dat ik niet onzichtbaar was.

Mira: Ze keek opnieuw in de spiegel onder zich. Het was alsof ze door de ogen van haar zus keek: een weerspiegeling vanuit een oneerlijk perspectief, dat al haar onvolmaaktheden extra in verf zette. Perfecte Julie. Verstandige Julie. Slanke, sportieve Julie. Mira was altijd molliger geweest dan zij, zelfs toen ze klein waren. En haar zus beschouwde haar gewicht duidelijk als het zoveelste bewijs van haar zwakheid.

Als Mira bang is dat alles terugkomt, haar depressies, dan besluiten zij en Sebby om een ritueel te houden, een zoenoffer aan de goden. Ze willen hun demonen uitdrijven en nodigen Jeremy hier ook voor uit. Tijdens het drinken van whiskey benoemen ze hun persoonlijke demonen.

Mira: Depressie met een vleugje chronische vermoeidheidssyndroom. De demonen der treurnis. De alledaagse kwellingen. De reden om niet te leven.

Jeremy: Bang zijn.

Sebby: Alleen zijn.

Ik vind het een geweldig boek, wat me continu op het puntje van mijn stoel liet zitten.
Is het een vreselijk spannend boek? Niet in de zin van een thriller, maar het feit dat Kate Scelsa me op het puntje van mijn stoel laat zitten en het feit dat ik zo vreselijk met Mira, Sebby en Jeremy begaan ben, zegt voldoende.

Favoriete quote:

Een prima plek om een schat te begraven, zei Sebastian. Ik zou op elke plek waar ik gelukkig ben geweest iets kostbaars willen begraven, en dan kom ik, als ik oud en lelijk en ellendig was geworden, terugkomen en het opgraven en me alles weer herinneren.
-Terug naar Brideshead
Evelyn Waugh