Inmiddels heb ik de nodige boeken van Marina Folkers met plezier gelezen, en was ik reuze benieuwd naar Ik hou je vast.
Ik hou je vast
Ik hou je vast is geschreven vanuit het perspectief van Millie en van Ethan.
In hun jeugd waren deze twee heel close en begon er zelfs wat moois te ontluiken.
Plots was dit, zonder opgaaf van reden voorbij.
Millie
Wat Millie betreft is, tot op heden, de reden van de verwijdering tussen Ethan en haar een raadsel.
Al die vragen. Ze werd er nu al gek van. Waarom kon het niet voor de verandering luid en duidelijk zijn? Waarom was hij niet gewoon de Ethan die hij vroeger was en van wie ze hoopte dat hij er nog was?
Ethan
Er is iets raadselachtigs, met Ethan aan de hand.
Ethan haaste zich naar zijn kantoor, maar de gang scheen nog nooit zo lang. Eindelijk bereikte hij zijn kantoor, sloot de deur en leunde er tegenaan. Met trillende handen wreef hij over zijn gezicht. Dit leek wel een nachtmerrie. Vreemd genoeg was het niet Millie aan wie hij dacht, maar iemand aan wie hij helemaal niet wilde denken. De bekende paniek greep hem bij de keel en flitsen uit het verleden verschenen voor zijn geestesoog. Wankelend liep hij naar zijn bureau en leunde daar voorovergebogen met beide handen op. Niet nu. Niet nu.
Conclusie
Marina Folkers behandeld een zeer gevoelig onderwerp op een respectvolle manier. Ze weet waar ze over schrijft en het geeft het verhaal een mooi en geloofwaardig einde. De mix van Feelgood en het serieuze van een best zwaar onderwerp is precies goed gedoseerd.
