Ik zie je
Het verhaal begint met een geheimzinnige vertrek van hoofdpersoon Carol Brodie naar Frankrijk, zij is een bekende schrijfster die lijdt aan een writer’s block van dik vijf jaar welke veroorzaakt wordt door onder andere een depressie. Daarnaast heeft ze ook last van paniekaanvallen.
Wat zij teveel hebben heb ik te weinig. Bluf. Schrijven is ook een vorm van bluffen. Hallo allemaal, kop houden! Ik heb iets belangrijks te vertellen.
Wie niet in zijn verhaal gelooft, krijgt geen letter op papier. Daar weet ik inmiddels alles van.
Heb ik geen sporen achtergelaten? Niemand mag weten waar ik heen ga, Simon niet en moeder niet. En ook Joy niet, mijn agent, van wie ik al een jaar niets heb gehoord. Alsof ze de hoop heeft opgegeven dat er ooit nog een nieuw boek van mij zal verschijnen.
Niemand weet waar ik heen ga.
Alleen dokter Pachter.
Carol
Ze huurt een afgelegen huis met uitzicht op de Mont Ventoux. Ze wil rust. Zo hoopt ze haar writer’s block achter zich te laten. Snel raakt zij geobsedeerd door de overbuurvrouw. Die ze zelfs met een sterrenkijker begluurd.
Zou de vrouw nog aan het zwembad liggen? Het afgelopen uur ben ik twee keer gaan kijken. Nee, drie keer. Het heeft iets dwangmatigs. zoals ik in Londen in plaats van schrijven voortdurend het internet op vlucht om filmpjes en nieuwssites te checken zo moet ik nu voortdurend een blijk aan de overkant werpen. Wie is die vrouw? Is ze alleen? Wat doet ze voor de kost of hoeft ze niet meer te werken?
Vragen, vragen, vragen.
Door de hoofdstukken met terugblikken naar eerder, vooral de sessies bij haar dokter Pachter, ga je Carol leren kennen en aardig vinden. Alhoewel ik het niet altijd eens ben met de keuzes die ze maakt. Haar metamorfose van een onzeker vogeltje naar een sterke, zelfstandige vrouw is indrukwekkend. Het feit dat ze eindelijk, voor het eerst van haar leven voor zichzelf kiest geeft mij wel een Go Carol-moment waardoor je toch weer achter haar staat.
Conclusie
Na Broertje was ik heel benieuwd naar het nieuwe boek van Michael Berg. Ik was vroeg mij af of hij mij weer zo zou weten te boeien. Aangezien ik het boek in één dag heb uitgelezen kan je stellen van wel. Ik kon het niet wegleggen en moest gewoon door blijven lezen. De wending die het verhaal uiteindelijk neemt was onverwacht en spannend.
