Leven voor de liefde
Hoofdpersonen in dit boek zijn Hope Anderson en Tru Walls. Het boek is in twee delen verdeeld. Het eerste deel speelt zich af in september 1990 en het tweede deel in oktober 2014, 24 jaar later!
Het boek begint met een introductie van Tru en vervolgens van Hope.
Tru
Tru is tweeënveertig jaar oud en gids in een wildreservaat, een minimalistisch bestaan waar hij willens en wetens voor gekozen heeft. Hij heeft een uitnodiging van zijn biologische vader gehad welke hij nog nooit ontmoet heeft. zo komt hij in Sunset Beach terecht.
Hope
Hope is een zesendertigjarige vrouw die in Sunset Beach is voor de bruiloft van haar vriendin. Ze verblijft in de cottage die haar hele leven al in het bezit van de familie is.
Na een relatie van zes jaar lijkt deze op een dood spoor beland te zijn.
Via Scottie, de hond van Hope ontmoeten Tru en Hope elkaar.
De man liep met een bijna dierlijke gratie naar haar toe. Toen hij naderbij kwam, zag ze dat de bovenste knoopjes van zijn overhemd openstonden, waardoor er borstspieren te zien waren die duidden op zowel lichaamsbeweging als een actief leven. Zijn ogen waren donkerblauw en hij had inktzwart haar dat grijs werd bij zij oren.Toen hij schaapachtig naar haar glimlachte, zag ze het kuiltje in zijn kin en een onverwacht vertrouwd aandoende uitdrukking op zijn gezicht, waardoor ze het gevoel kreeg dat ze elkaar al hun hele leven kenden.
Conclusie
Tijdens het lezen van dit verhaal raakte Nicholas Sparks mij een aantal keren kwijt, ik moest mij er echt toe zetten om door te lezen. Anders dan ik van hem gewend ben, meestal lees ik zijn boeken in één ruk uit. Dit boek is gebaseerd op deels waarheid en deels fictie. Persoonlijk denk ik dat dat beter in een voorwoord verwerkt had kunnen worden. Dan was het wat minder verwarrend overgekomen. Desalniettemin zag ik een aantal ontwikkelingen absoluut niet aan komen, en hebben deze mij, op de typische Nicholas Sparks manier, verrast en ontroerd.
Favoriete quote
Een van de prachtige dingen aan een blad, is dat het je eraan herinnert dat je zo goed mogelijk moet leven zolang je kunt, tot het uiteindelijk tijd is om los te laten en jezelf toestaan om met gratie weg te zweven.
