Mijn vader, Mijn held!
Mijn vader is altijd mijn held geweest.
Niet iemand die je klakkeloos op een voetstuk zet, maar gewoon mijn held.
Hij ging en gaat dwars door muren voor me. Een vaste stabiele factor. Een rots waar ik altijd op kan leunen.
Een man met een ontzettend groot hart en verantwoordelijkheidsgevoel.
Mijn vader Mijn held!
Hij straalt voor degenen om hem heen een hoop liefde en kracht uit .
Eenmaal in zijn hart, kom je daar niet meer uit! Hij gaat voor je door het vuur.
En dat terwijl zijn leven absoluut niet makkelijk is geweest.
Zowel geestelijk als lichamelijk heeft hij het zwaar te verduren gehad.
Acht was hij, toen hij het lichaam van een duitser voor de voordeur van zijn ouderlijke huis vond.
Onmiddellijk wist hij: dit is foute boel! Complete gezinnen werden voor minder gedeporteerd!
En als klein mannetje heeft hij het lichaam in zijn eentje verplaatst!
Voor zijn jongere broertje zorgde hij tijdens wilde beschietingen op straat, en trok hij hem mee een schuttersputje in toen er zeer onverwachts gebombardeerd werd.
Samen met zijn vader liep hij van Overschie naar Delfzijl om melk te halen voor de baby’s.
Mijn oma (zijn moeder) beviel tijdens de 2e WO van een meisje, en had tijdens de hongerwinter niet voldoende voeding voor haar.
Natuurlijk werd deze melk op de laaste brug die ze passeerden ingevorderd door de Duitsers!
Het kleintje heeft het helaas  niet gered.
Qua gezondheid heeft hij het nodige te verstouwen gekregen. Hij is ernstig verbrand geweest, en heeft rug en nek gebroken gehad.
En dit is nog geen tiende van wat hij allemaal meegemaakt heeft!
Maar altijd hebben hij en mijn moeder ons geleerd :
We blijven positief, we kunnen dit aan , we komen hier uit!
En we blijven lachen!
Op een warme zomerdag gingen we met mijn moeder op de fiets naar het zwembad.
Mijn vader lag op een houten plank buiten in onze tuin.
Natuurlijk kwam er een onverwachte onweersbui, en de buurvrouw kon niets anders doen dan mijn vader bedekken met wat zeil!
Laaiend was mijn vader en wij lachen!
Zuurtjes lachte hij dan met ons mee.
We zijn een familie met een *verhaal*, bijna altijd is er iemand ziek, ligt in het ziekenhuis of whatever.
Maar ook dat overleven we allemaal, dankzij de kracht van mijn ouders.
De keren dat ik mijn vader stuk zag zitten, was als hij een van ons in stukjes en beetjes thuis kreeg.
Nog altijd hebben we de grootste lol met elkaar, genieten doe ik elk moment dat we bij elkaar zijn.
Bewust, want wij hebben op een harde manier geleerd dat niks zeker is.
Ook dat is iets wat ik van mijn vader geleerd heb.
Wat me brengt tot het volgende:

A man who dares to waste one hour of time has not discovered the value of life.
Charles Darwin
Deze post is  24 november 2012 als gastblog op The Smell Of A Crayon verschenen.
Vandaag plaats ik hem dan eindelijk op mijn eigen blog, ter ere van mijn vaders 81e verjaardag!