Moederziel
Alleen de titel al: Moederziel…..
Vanaf het begin van het boek zie je een eenzaam jongetje. Moederziel alleen. Zijn vader kiest de gemakkelijkste weg en verdwijnt altijd in zijn studiekamer. Het jongetje met zijn geesteszieke moeder alleen achterlatend.
Mijn vader was naar een conferentie. Daar kwamen allemaal mensen die net zoals hij niets liever deden dan in hun studeerkamer achter een bureau zitten nadenken. In heel Nederland lagen de studeerkamers er een paar dagen verlaten bij.
En plots is zijn moeder dan verdwenen en is hij alleen. Arm kind. Alleen met zijn vader die, zoals altijd, naar zijn studeerkamer verdwijnt.
In de steek gelaten door zijn moeder, die soms ongecontroleerd tegen hem stond te schreeuwen. Hij begrijpt er niets van.
Ik zie mijn moeder krijsen. Ik zie haar. Dat is het rare. Ik hoor haar niet, ik zie haar.
Twintig jaar later nog steeds niet.
Dit gebeuren, en het er totaal niet over praten hebben hun weerslag op Jonathan gehad. En hebben dat nog steeds.
Hij raakt acuut in paniek bij het idee dat hij vader word.
Er ontstond kortsluiting in mijn hoofd, Een kind. ik zag mezelf al in een vader veranderen, Mariëlle in mijn moeder. Ontzet duwde ik haar van mij af.
Wat ik van het boek vind?
Verwarrend, hij probeert zelf het verhaal af te sluiten, terwijl later blijkt dat dat onmogelijk is.
Sneu, arm kind, is er nu niemand die in kan grijpen, die de vader een schop onder zijn ……………
Inmiddels heb ik ook dit boek voor een tweede maal gelezen, omdat ik mezelf afvroeg of ik bepaalde zaken gemist had.
Kijk als een boek dat met je doet, dan is het goed.
Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden
