Schaduwland door Robert Bryndza | Een Boek Review

Schaduwland
Inmiddels heb ik al aardig wat boeken van Robert Bryndza gelezen. Zoals de gehele Erika Foster-serie. en als laatste boek, Zonder Gezicht, Kate Marshall #1

Schaduwland is het vervolg op Zonder Gezicht. Je zou de boeken apart kunnen lezen. persoonlijk vind ik het leuker als je het voorgaande deel eerst leest, je bent dan toch net iets meer van alles op de hoogte.

Schaduwland

Het verhaal begint met een huiveringwekkend proloog. Nadat een jongen, Simon, iets verdachts ziet wordt hij aangevallen.

Het was allemaal zo snel gegaan. De man had het lijk in de boot laten vallen en had hem aangevallen. Simon wist zeker dat het een man was, ook al had hij slechts een schim van hem opgevangen. Toen diegene de zaklamp uit Simons hand sloeg en hem een klap verkocht, had hij namelijk
een scherpe zweetgeur geroken. Hij had even teruggevochten, maar toen was hij tot zijn schaamte in paniek geraakt en het water in gerend. Hij had natuurlijk de andere kant op moeten rennen: terug naar het dichte bos rond het stuwmeer.

Vervolgens gaat het verhaal twee dagen later verder. Kate is met haar zoon Jake aan het duiken bij Shadow Sands, een diep kunstmatig meer, wanneer ze een lichaam vinden.

Maar wat Kate nog het meest verontrustte, was de blik op zijn gezicht: zijn ogen waren als in doodsangst wijd opengesperd.

De zaak wordt onderzocht door inspecteur Henry Ko, die zich er nogal makkelijk vanaf lijkt te maken. Hij doet de zaak af als een tragisch ongeluk.
Ondertussen begint het bij Kate te kriebelen en vraagt zij zich af hoe die jongen is overleden.
Zes weken later wordt zij benaderd door de moeder van het slachtoffer, die vindt dat deze zaak verder onderzoek waard is. Vooral omdat de politie niet geïnteresseerd is in hoe en wat, en ook niet naar de reden waarom de jongen midden in de nacht in het water lag.
Langzaam maar zeker rollen Kate en Tristan, haar assistent, de zaak in.

Conclusie

Het is een spannend verhaal wat goed in elkaar zit en lekker leest, mede door de korte hoofdstukken. Ik zat er meteen in, en dat is tot de laatste bladzijde zo gebleven.
Ik hou van Kate, een stoere, aboluut niet perfecte vrouw. Ze worstelt met haar eigen demonen. Net zoals Tristan die, vind hij zelf, een groot geheim heeft.
De beslissing die Kate op het einde neemt is veelbelovend en doet mij uitkijken naar het volgende deel.

quote
De wereld is een gevaarlijke plek om te leven-
niet vanwege de mensen die slecht zijn,
maar vanwege de mensen die daar niets tegen doen.
Albert Einstein

Leuk nieuwtje: in november verschijnt de nieuwe thriller van Robert Bryndza met Kate Marschall in de hoofdrol!

Vallend duister

Feniksbloed door Adam Silvera | Een Boek Review

Feniksbloed

Voor iedereen die niet gelooft dat hij een held kan worden.
Tijd om je vleugels uit te slaan

Feniksbloed

Feniksbloed is een Young Adult verhaal wat zich afspeelt in een wereld gevuld fabelwezens zoals spreukwachters, schimmen, feniksen en sterrelingen, welke ieder verschillende krachten bezitten.

Brighton en Emil

Brighton en Emil zijn een tweeling en staan op het punt om achttien te worden, wat meestal het moment is waarop bepaalde mensen, zoals sterrelingen, hun krachten krijgen.
Samen belanden ze midden in een gevecht tussen spreukwachters en sterrelingen en meteen is het verschil tussen de twee duidelijk, Brighton is een dromer die ervan droomt om beroemd te worden met zijn filmpjes en hij hoopt magische krachten te krijgen. Emil is een nuchtere slungelige jongen met een geweldig minderwaardigheidscomplex, zeker wat betreft zijn uiterlijk. Hij werkt bij het Museum voor Natuurwezens en is gefascineerd door feniksen.

Ik had geen idee dat er zoveel feniksen zijn, zei Charlie.
Massa’s feniksen, zeg ik.
Moet je kijken. Ik wijs naar de feniksmodellen die aan het plafond hangen. Er zijn tientallen soorten en onze curator, Kirk Bennett, heeft ervoor gezorgd dat onze bezoekers de populairste met eigen ogen kunnen zien.

En dan blijkt Emil krachten te hebben, terwijl ze in de metro aangevallen worden door een schim, openbaren deze zich.

Maar die maniak staat op het punt mijn broer uit de metro te gooien en ik ben bang dat als ik niet snel iets doe, hij straks dood en onherkenbaar verminkt op de treinsporen ligt. Ik ben nog nooit zo bang geweest.
Mijn vuist staat in brand.
Woeste, grote, grijsgouden vlammen laaien op met een hitte waarbij de zomerzon niks is, maar mijn huid verbrandt niet. Op de een of andere manier voel ik er niks van. De mensen om me heen verstijven als ze het vuur zien, zelfs de schim, die een stap achteruit zet en me vol ontzag aanstaart.

Vanaf dit moment had het verhaal mij in zijn greep en liet het mij niet meer los.

Conclusie

Ik had wat problemen om in het verhaal te komen. Maar zoals gewoonlijk met het eerste deel van een serie wordt je, zeker in het begin, overstelpt met allerlei feiten en gebeurtenissen. Eenmaal door het eerste gedeelte van het verhaal zat ik, zonder het in de gaten te hebben, op het puntje van mijn stoel. En snapte ik hoe het met allerlei groeperingen en krachten zat.
Adam Silvera heeft een schitterende wereld gecreëerd en ik kan niet wachten om verder te mogen lezen over Emil en Brighton. Volgens mij kan het alleen maar beter worden.
Net zoals Op het einde gaan ze allebei dood , Vroeger is alles wat ik van je heb en Meer Gelukkig dan niet heeft hij mij blij verrast met dit boek.
quote

Angst is een feniks.
Ook al zie je hem duizend keer in brand vliegen,
Hij komt altijd terug.
Leigh Bardugo
Kraai & Koninkrijk

Flessenpost door Chantal Claassen | Een Boek Review

Flessenpost

Flessenpost

Hoofdpersoon in Flessenpost is Chloë. Zij werkt met veel plezier bij ’t Groentehoekje. Omdat ze aan zee zich zo dicht bij haar familie voelt neemt ze een extra baan voor het weekend, bij Beachclub Esperanza in Hoek van Holland, aan.

Chloë

Cloë is op achtjarige leeftijd wees geworden nadat haar ouders en zes jarige broertje Rick bij een woningbrand zijn omgekomen. Het feit dat het steeds slechter met haar oma gaat lijkt het gemis nog groter te maken.
Het verhaal begint terwijl Chloë het uitmaakt met haar vriend Fabian die haar meer als decor ziet dan als personage. Na deze breuk is ze dakloos en gaat ze tijdelijk bij haar vriendin Babs wonen.

Zwijgend schenk ik een glas in voor mezelf en ga ik op de bank zitten. Het leer voelt koud aan. Ik bekijk Fabian, die er als altijd onberispelijk uitziet in zijn donkerblauwe overhemd en bordeauxrods stropdas, die losjes om zijn nek hangt. Zijn knappe gezicht wordt onsiert door een ontevreden uitdrukking die hij de laatste tijd vaker heeft.

Hij staart naar de punt van zijn schoen, schraapt wat ongemakkelijk zijn keel. Ik mis je, zegt hij, verrassend onzeker voor zijn doen.
Ik moet me inhouden hem er niet mee om de oren te slaan dat hij enkel een vrouw mist om zich superieur te voelen, om hem te vergezellen op zijn blablabla-feestjes. En niet te vergeten voorde broodnodige ontspanning in de slaapkamer na een werkdag met belangrijke cases.

Jesse

Jesse heeft een moeilijke relatie met zijn zus Suus. Zij zit vol met verwijten en blinkt uit in het aanwakkeren van zijn schuldgevoel wat het hem moeilijk maakt om nee te zeggen. En daarmee komt hij regelmatig in de knel wat beteft zijn werk, maar ook met Chloë.

Suus schuift haar zonnebril op haar haren terwijl ze Jesse aankijkt.
Hoi Suus, alles goed?’ Als Jesse haar een kus op de wang wil geven, wendt ze haar gezicht af. De kus belandt ergens in de lucht.
Met mij wel. Ik had lleen een telefoontje verwacht, zegt ze koeltjes. Ik heb je voicemail drie keer ingesproken.
Heb ik geloof ik gemist, antwoordt hij op zijn hoede. Hij kent de verwijten van Suus intussen uit zijn hoofd.

Conclusie

Flessenpost is het schrijfdebuut van Chantal Claassen en deel een van de Beachclub Esperanza serie. Ik heb het met veel plezier gelezen en vind het een ontzettend leuk boek.
Leuk nieuws: inmiddels is het manuscript van Briefpost, boek twee van de serie ingeleverd. Op 1 maart ligt het boek, als ales goed gaat, in de winkel. Tadaaa leuk om verder over de beachclub te kunnen lezen.

Briefpost

Wedden van wel? door Vannessa Thuyns | Een Boek Review

Wedden van wel?

Wedden van wel?

Wedden van wel heeft drie hoofpersonen, Robine, Sep en Jasper.

Robine

Robine is na het overlijden van haar moeder, anderhalf jaar geleden, naar Sicilië gevlucht, mede om een hoop stress te vermijden. Ze komt voor de vijfenzestigste verjaardag van haar vader tijdelijk trerug naar Nederland. Na het overlijden van haar moeder zijn er de nodige andere problemen ontstaan. Ze ziet er enorm tegenop om de rest, behalve haar vader en tweelingbroer Sep, weer te ontmoeten.
Robine is een persoon die het iedereen naar de zin wil maken en daardoor best wel met zichzelf in de knoop komt.

Daphne heeft het sarcasme uitgevonden. Ik was het bijna vergeten. Het is tegelijkertijd ook haar kwaliteit. Er zijn zoveel momenten geweest dat ik krom heb gelegen van het lachen om haar cynische grapjes.

Mijn vader vist zijn theezakje uit zijn mok en zegt: dus Robine ik zou het op prijs stellen als je in Nederland zou kunnen blijven, zodat je bij het feest kan zijn.
Dat is toch pas over twee maanden?
Het zou fijn zijn als je Dapne kan helpen met de organisatie van mijn tuinfeest.

Ze kunnen de boom in, allemaal. Ik ben nog geen twee uurtjes thuis en de stress zit er alweer goed in.

Sep

Ondanks zijn leesproblemen en zware astma is Sep, door hard knokken, advocaat geworden.
Hij is de tweelingbroer van Robine en probeert haar op allerlei manieren in Nederland te houden zelfs via het Wedden van niet-Wedden van wel-spel.

Jasper

Jasper is advocaat en mede eigenaar van een succesvol advocatenfirma. Hij heeft het nodige meegemaakt in zijn leven, wat een hoop. qua afstandelijk gedrag, verklaart.
Hij helpt Robine met een aanklacht en zelfs met een nieuwe baan.

Conclusie

Wedden van wel? is een zalige feelgood, precies wat ik nodig had. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en had het zelfs in één dag uit. Toch viel mij wat op, het is niet zo maar een feelgood, naar mijn mening is het meer dan dat! Het lijkt wel alsof Vannessa Thuyns je moeiteloos een luchtig verhaal insleurt, maar als je goed oplet merk je dat er meerdere zware thema’s aan bod komen. Nu ga ik deze niet opnoemen want dan ben ik aan het spoileren. Mij heeft ze, in ieder geval, hiermee geraakt.

Deze recensie is onderdeel van een blogtour
 Wedden van wel

Noorderlicht door Mariska Overman | Een Boek Review

Noorderlicht

Van Mariska Overman las en recenseerde ik eerder Hoofdzaak, Voltooid en Verdoemd.

Noorderlicht

Noorderlicht wordt vertelt vanuit het perspectief van Noor, in de ik-persoon.
Een groep van dertien mensen maken een bootocht van een week op zoek naar Het Noorderlicht en walvissen. Vier hiervan hebben een verborgen agenda. De Nederlandse Noor, de Deense Frode, de Engelse Magnus en de Duitse Katja. Zijn zijn namelijk aan boord om iemand te vermoorden. En wel met voorberdachte rade. Het idee is langzamerhand in een privéchat ontstaan en wordt nu, tijdens de zeereis, werkelijkheid.

MAGNUS: Daarover verschillen de meningen. Maar de thematiek, wat vond je daarvan?
Frodo: Eerlijk?
Magnus: Altijd
Frodo: Extreem fascinerend. Mijn gedachten gingen alle kanten op.
Magnus: Noem eens een kant
Wolf33: Ja, Frodo, noem eens wat?
Frodo: Ik vroeg me af of ik het zou kunnen
EL.BooksS7: Wat?
Frodo: Moord. De mogelijkheid die moord biedt

Noor schijnt af en toe haar bedenkingen te hebben.

Ik aarzelde om aan boord te gaan. Ik kon nog terug. Ik kon omdraaien, het vliegtuig pakken en doen alsof het allemaal een wilde droom was geweest. Maar ik stapte aan boord.

Conclusie

Jeetje, wat een verhaal en wat een setting! Ik heb nog eens gecheckt of de auteur niet Agatha Christie was.
Het boek is geschreven in prettige korte hoofdstuken, welke je bij de les houden. Het speelt zich grotendeels af tijdens een zeiltocht en wordt af en toe afgewisseld door een privéchat van Noor, Katja, Frode en Magnus. Deze chat is al jaren bezig.
Ik hou van de beeldende schrijfstijl die Mariska hier gebruikt. Of dat nu komt omdat ik zeilend opgegroeid ben?

Zeewater spatte langs de boeg, de wind tilde de druppels verder, ze vlogen langs me heen. Vliegende bolletjes. Vliegend water. De geur van zilt water verdrong deels de dieselgeur. Onverwacht overviel me een geluksgevoel

Laatste Update: Filmrechten van Noorderlicht verkocht!!!

Rage and Ruin door Jennifer L. Armentrout | Een Boek Review

Rage and Ruin

Rage and Ruin

Na het spannende einde van Storm and Fury kon ik niet wachten om aan het volgende deel, Rage and Ruin, te gaan beginnen.
Het boek gaat verder waar Storm and Fury eindigde. Namelijk met de magische vliegtocht van Zayne met Trinity. Nu zijn ze terug, terug in de werkelijkheid waar er iets is wat op demonen en Wachters jaagt en ze vermoord: de Harbringer.
Trinity en Zayne patrouilleren elke avond. Ondertussen vallen er links en rechts slachtoffers. En dat terwijl er zo weinig over de Harbringer bekend is. Ondertussen lopen de spanning en de emoties sky high op en ontstaat er langzaam maar zeker een explosieve situatie.

Zayne grinnikte. Wat wilde je me vragen?
Ik heb hulp nodig… met vechten.
Ik rechtte mijn schouders. Misha en ik oefenden elke dag. Dat is niet meteen nodig, maar ik moet wel bepaalde dingen kunnen trainen.
Hij was meteen een en al aandacht. Wat voor dingen?
Je weet dat mijn perifere zicht niet bepaald goed is. Ik trok mijn voeten op en zette die op de dwarsbalk van de kruk. Ik heb letterlijk een blinde vlek in mijn ooghoeken en moet er tijdens een gevecht dus voor zorgen dat er voldoende afstand is tussen mij en mijn tegenstander, zodat ik die recht voor me kan zien.
Hij knikte. Klinkt logisch.
Misha kende mijn zwakke plek en wist die uit te buiten. Daardoor wist hij me zo vaak te raken. Ik zou tijdens een gevecht trouwens hetzelfde doen. Dan is alles geoorloofd!
Ik ook,’ mompelde hij.
En ik denk niet dat Misha die kennis voor zichzelf heeft gehouden. Hij kan het aan Bael hebben verteld. Misschien zelfs aan die voorbode, legde ik uit. Dus ik moet beter worden. Ik weet niet hoe, maar ik moet …
Leren om niet teveel op je zicht te vertrouwen? opperde hij.
Ik ademde uit en knikte. Ja.

Kruimel, de schim, is een personage die ik steed leuker begin te vinden . Hij is maf maar ook lief. Ik ben benieuwd wat zijn rol wordt.

Ik deed knipperend mijn pijnlijke, opgezette ogen openen keek recht in het bleke, doorzichtige gezicht van een schim.
Happend naar adem schoot ik zo snel overeind dat mijn donkere haar voor mijn gezicht viel.
Kruimel! Ik drukte de muis van mijn hand tegen mijn borst, waar mijn arme hart als een trommel tekeerging. Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen, man?
De schim, die al een jaar of tien een soort kamergenoot van me was, zweefde bijna tien centimeter boven het bed en keek me grinnikend aan. Hij lag uitgestrekt op zijn zij en liet zijn wang op zijn hand rusten. Even checken of jij nog leeft.

Ik maakte me zorgen toen jullie gisteren niet thuiskwamen. Kruimel vloog recht omhoog en kwam toen neer op de rand van het bed. Zijn benen en heupen zakten een paar centimeter weg in de matras. Ik dacht dat er iets met je was gebeurd. Ik raakte in paniek. Ik kon niet eens rustig naar Stranger Things kijken, zo bezorgd was ik. Wie moet er voor me zorgen als jij dood bent?
Jij bent dood, Kruimel. Er hoeft niemand voor ie te zorgen.
Ik wil nog altijd dat er iemand aan me denkt en om me geeft en van me houdt. Ik ben net de Kerstman. Als er niemand meer is die in me wil geloven, dan houd ik op met bestaan.
Zo werkte het niet met schimmen en geesten, maar hij hield nu eenmaal van overdrijven.

Conclusie

De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en ik zat letterlijk op het puntje van mijn stoel tijdens het lezen. Daarnaast zit ik regelmatig te grinniken en dat is wat een goed boek doet!
Wat ik zo fijn vind aan de schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout is dat ze spanning met humor weet te mixen. Het slot laat je stomverbaasd achter en doet je wensen dat je direct door kan lezen. Een echt “Armentrout slot” dus.
Uitgeverij Zomer en Keuning Heeft een prachtige limited edition afgeleverd met een geweldige metallic cover, zwarte kleur op snee en een matchende boekenlegger.

Het onzichtbare leven van Addie LaRue door V.E. Schwab | Een Boek Review

Het onzichtbare leven van Addie LaRue

Het onzichtbare leven van Addie LaRue

Het verhaal speelt zich af tussen 1698 en 2014 met Addie Larue als hoofdpersonage.

Addie

Adeline(Addie) LaRue is ontevreden met haar benauwde leventje in het dorpje Villon, ze wil meer, ze wil weg en hoopt dat via een van de oude goden te kunnen regelen. Ondanks de waarschuwing van een oude vriendin:

Je moet je nederig opstellen. Je moet ze een geschenk aanbieden. Iets wat waardevol voor je is. En je moet voorzichtig zijn met wat je van ze vraagt.
Daar denkt Adeline even over na. Is dat alles?
Estelles gezicht betrekt. De oude goden zijn misschien groot, maar ze zijn niet vriendelijk en barmhartig. Ze zijn wispelturig, grillig, als maanlicht op het water of schimmen in een storm. Als je ze toch per se wilt aanroepen moet je oppassen: je moet uitkijken waar je om vraagt, bereid zijn om de prijs te betalen. En hoe wanhopig of ellendig je je ook voelt, je moet nooit bidden tot de goden die pas na het donker antwoord geven.

Wanneer Adeline gedwongen wordt te trouwen, loopt ze op het allerlaatste moment weg. Ze vlucht de bossen in en roept de goden aan. Ze smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Zich niet realiserend dat het inmiddels al donker is. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit.

Jij maakte een fout, zegt de duisternis, die de laatste afstand tussen hen tweeën overbrugt.
Weet je het niet meer, Adeline? Hij fluistert nu. Je was zo onbezonnen, zo brutaal, je struikelde over je woorden alsof het boomwortels waren. Ratelde maar door over alle dingen die je niet wilde.
Je vroeg om een eeuwigheid en ik zei nee. Je smeekte en bad, en toen, weet je nog wat je toen zei? En wanneer hij verder spreekt, is zijn stem nog steeds zijn stem, maar ze hoort ook haar eigen echo.
Neem mijn leven dan als ik er klaar mee ben. Je mag mijn ziel hebben als ik die niet meer hoef.

Inmiddels weet Addie maar al te goed dat het in sprookjes wemelt van domme mensen die domme dingen doen, dat het waarschuwende verhalen zijn over goden en monsters en hebberige stervelingen die teveel willen en vervolgens niet snappen wat ze zijn kwijtgeraakt.
Het dringt pas tot ze door als ze de prijs al betaald hebben, en dan is het te laat om het terug te krijgen.

 

Addie leeft ondertussen al ruim driehonderd jaar, driehonderd jaar in vrijheid en vergetelheid. Immers zodra er een deur achter haar sluit wordt zij vergeten. Maar Addie blijft haar grenzen opzoeken, zij is een ongelooflijk sterke vrouw en ongemerkt weet zij toch haar sporen achter te laten.

quote

Wat ze nodig heeft zijn verhalen.
Verhalen zijn een manier om je kern in stand te houden om herinnerd te worden. En om te vergeten.
Verhalen heb je in vele vormen: in houtskool en in muziek, in schilderijen, gedichten en films. En boeken.
Boeken, heeft ze ontdekt, zijn een manier om duizend levens te leiden – of om kracht te vinden in een heel lang leven

Conclusie

Het duurde even. Het verhaal kon mij niet meteen pakken. Naast het feit dat het een prachtig boek is, blijkt het ook een geweldig verhaal te zijn. Jawel, ongemerkt ging Het onzichtbare leven van Addie LaRue onder mijn huid zitten en moest en zou ik doorlezen. Het is een verhaal over kracht, doorzettingsvermogen en een zoektocht naar liefde. Een geweldig verhaal wat mij niet meer losliet.

Tot slot een groot compliment voor Uitgeverij de Boekerij voor de prachtige vormgeving van dit prachtige boek!

Het onzichtbare leven Addie Larue

De vermissing door Michael Berg | Een Boek Review

De vermissing

Dit wordt het derde boek wat ik van Michael Berg lees. Eerder las ik Broertje en Ik zie je

De vermissing

De vermissing begint met een angstaanjagend proloog: een ouder echtpaar, Camille en Nicolas Durieux, worden op een zeer agressieve manier overvallen. Vervolgens wordt het verhaal voortgezet met hoofdstukken Eerder en heden. Daarnaast houdt iemand een dagboek bij.
Hoofdpersonage in het boek is Chantal Zwart. Zij is journalist en oud klasgenote van Ella Drukker. Chantal heeft Ella twintig jaar geleden voor het laatst gezien.
Het verhaal wordt door meerdere personen vertelt en komt langzaam op gang. althans, daar lijkt het op. Ik hou ervan om een boek ingesleurd te worden en bij dit verhaal duurde dat even. Maar toen was het in mijn geval wel echt raak.

Chantal

Chantal Zwart freelance journalist. Zij wordt door de ouders, voornamelijk de moeder van Ella uitgenodigd en gevraagd om onderzoek te doen naar de verdwijning van Ella. Na het bezoek aan de ouders van Ella wordt het al snel duidelijk dat Chantal gevolgd wordt. Geleid door, in eerste instantie, een schuldgevoel, besluit Chantal Ella te gaan zoeken. Al vrij snel wordt het duidelijk  dat er zaken bij familie Drukker spelen die het daglicht niet kunnen verdragen. van het een volgt het ander ….

Jij bent Ella’s beste vriendin. Mevrouw Drukker pakte Chantals handen stevig vast.
Was, dacht Chantal, twijfelend of ze echt zulke dikke vriendinnen waren geweest.

Ella

Ella komt uit een zwaar gereformeerd gezin. Zij is al tien jaar vermist, maar tot voor kort stuurde ze met speciale dagen, regelmatig kaarten naar haar ouders. Todat dat in één keer ophield.
Ineens, ergens in hoofdstuk een komt er een kort stukje geschreven door Ella. Wat natuurlijk veel vragen oproept maar ook al aardig wat verklaart.

Grote stevige borsten.Daar houdt hij van.
Ik mis hem.
Ik schrijf het op, om hem niet te vergeten. De kroniek van ee getoorde liefde.
Hoelang moet ik nog wachten voor we weer samen zijn? Ieder normaal mens zou allang gek zijn geworden. Hij zegt dat ik gek ben. Net zo gek als hij. Daarom horen we bij elkaar, omdat de goden zo hebbem beschikt.
De goden zijn gek.
Ik schrijf het op, zoals ik alles wat in me opkomt opschrijf. Mijn hele leven, hoe we elkaar hebben omtmoet en hoe het daarna volledig uit de hand is gelopen.

Conclusie

Zoals ik al eerder schreef, begon het verhaal al kabbelend. Door de prettige schrijsfstijl van Michael Berg waande ik me helemaal in Parijs. Ongemerkt vormen de draadjes, die Michael Berg al schrijvend geweven heeft, een web die je als lezer gevangen houdt en wel tot bijna de laatste letter. De spanning heerst alom en houd je aan het boek gekleefd. Het zal en moet uit! Kortom, een geweldig verhaal!

Thuis in het kunstcafé door Sue McDonagh | Een Boek Review

Thuis in het kunstcafé

Thuis in het kunstcafé

Thuis in het kunstcafé is het derde deel van The Art Café-serie en is een een compleet los te lezen boek. Het speelt zich in hetzelfde café af als Zomer in het kunstcafé en Ontmoeting in het Kunstcafé.
Hoofdpersonages zijn Flora en Jake, beide hebben de nodige problemen. Kunnen ze elkaar hiermee helpen?

Flora

Wanneer Flora haar baas van de kapperszaak vraagt om wat eerder te mogen vertrekken vraagt deze om een gunst voor een gunst oftewel sexuele intimidatie. Als antwoord hierop verkoopt ze haar baas een kopstoot en is ze werkloos.

Hij duwde zich zichzelf tegen haar aan zodat ze zich schrap moet zetten tegen de wasbak of ze zou over het gezicht van de klant vallen. Ik kan je een gunst verlenen als je mij ook een gunst verleent, fluistert hij in haar oor. Even verbijsterd keek ze om terwijl hij haar handen beetpakte. Harop zei hij: Nee Flora, zo doe je een hoofdmassage! terwijl hij met zijn steeds harder wordende kruis tegen haar kont aanwreef.
Woedend en met haar handen gevangen, stampte Flora hard op zijn voet en schoot met haar hoofd achteruit tegen zijn gezicht

Boos verlaat ze haar werk en wordt thuis geconfronteerd met een vreemdgaande vriend. In een opwelling vertrekt ze, met de motor van haar inmiddels ex, alleen naar het schiereiland Gower in Zuid-Wales. Als klein kind heeft ze hier vele vakanties met haar ouders doorgebracht.
Ze had hier een romantisch verjaardagsweekend gepland maar is nu alleen. Eenmaal ter plekke aangekomen besluit Flora om te gaan bodyboarden.
Tijdens het bodyboarden laat ze haar gedachten gaan en ongemerkt drijft ze te ver af. Gelukig wordt ze gered door Jake, een strandwacht. Flora bezoekt het Kunstcafé en daar ontmoet ze Jake weer. Ze bied aan om zijn haar te doen, en zo gaat het balletje rollen. Al snel raakt ze bevriend met de mensen (lees bekenden) uit het KunsCafé.

Jake

Na lange tijd over de wereld gezwerfd te hebben, leek Jake zijn plek in Australië gevonden te hebben als professionele strandwacht. Hij behoorde tot de top van Surf Life Saving. Maar na twee jaar daar gewoond te hebben is hij nu toch terug bij zijn grootouders. Terug in het hotel waar hij opgegroeid is nadat zijn ouders waren overleden. Hier loopt niet alles van een leien dakje.
Na de ontmoeting met Flora stemt hij in om een transformatie, knipbeurt door Flora, in het Kunstcafé te ondergaan, terwijl hij gefimd wordt.

Conclusie

Het is een heerlijk verhaal vol humor. In vergelijking met de vorige twee boeken vind ik dat Sue McDonagh zichzelf enorm verbeterd heeft. Ik heb genoten van dit boek, het warrige, wat mij in haar vorige boeken stoorde is volkomen verdwenen. In plaats daarvan zet ze hier een volwaardige feelgood neer waar ik enorm van genoten heb.

Thuis in het Duincafé door Debbie Johnson | Een Boek Review

Thuis in het Duincafé

Inmiddels ben ik een van fan de Duincafé serie (Comfort Food Cafe) en las en recenseerde ik eerder Kerstmis in het Duincafé en Zomer in het duincafé.

Thuis in het Duincafé

Thuis in het Duincafé begint met een triest proloog: Zoë herleest een brief van de inmiddels overleden Kate, de moeder van Martha en beste vriendin van Zoë.
Inmiddels is het zes maanden geleden dat Kate overleden is en Zoë de voogdij over Martha heeft gekregen.
Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Zoë in de ik vorm geschreven.

Zoë

Beide levens staan in één klap op hun kop, en zowel Martha als Zoë gaan op hun eigen manier met hun verdriet om.  Zoë is  bij Martha in huis getrokken. Martha is zestien jaar oud en gruwelijk aan het puberen. Je kan wel stellen dat ze enigzinsin in een negatieve spiraal terecht is gekomen.
Wanneer er een brief van de oude school van Martha komt, waarin duidelijk wordt gemaakt dat alle vakken die Martha wilde volgen volgeboekt waren, is de maat voor Zoë vol. Er volgt een drastische beslissing: Zoë besluit om zowel haar leven als dat van Martha drastisch te gaan veranderen. Ze zegt haar baan op en besluit om voor zes maanden naar Dorset te gaan, naar Budbury, om in the Rockery van Cherrie Moon te gaan wonen.

Martha doet alsof de omgeving haar niets interessert, maar ik merk dat ze alles registreert en in zich opneemt. Of ze het liefst zou overgeven of jubelen valt niet te zeggen. Haar gezicht is volkomen uitdrukkingsloos en verraadt geen enkele emote.
Ik probeer er niet bij stil te staan, en niet bang te zijn dat ik haar kapot heb gemaakt. Dat ik haar weerstand zo heb gebroken dat er niets van over is. Dat ik precies heb gedaan wat Kate niet wilde en haar in een keurslijf heb gedwongen waar ze niet in past.

Budbury, het Duincafé

De aankomst in Budbury is hilarisch. Zoë en Martha worden door de dorpelingen hartelijk ontvangen. Natuurlijk komen de oude bekenden, uit de vorige twee boeken, voorbij en ben ik weer thuis, thuis in het Duincafé.

Het ziet er allemaal gezellig, verzorgd en verwelkomend uit. En dat verwelkomend zou wel eens kunnen komen door het enorme spandoek aan de muur waarop in handgeschreven regenboogkleurige glitterletters WELKOM IN BUDBURY MARTHA EN ZOË! staat.

 

Het is moeilijk om het woord normaal te gebruiken als je oog in oog staat met Dracula, Frankenstein en de Mummy, die een hoepelwedstrijd aan het houden zijn

Wanneer Zoë, tijdens haar eerste bezoek aan het Duincafé, achterin het café de boekenplaken ontdekt, begint het bij haar te kriebelen om de boeken te ordenen.

Onder de spelletjes begint de magie, althans voor mij. Er staan rijen en rijen pockets -Danielle Steel, Jilly Cooper, Thomas Hardy, …
Voor een saaie oude boekenwurm als ik is het een paradijs.

En dan staat plots Martha’s mysterieuze en lang afwezige vader op de stoep …..

Conclusie

Ik heb gelachen en gehuild, voor mij waren de emoties vaak heel herkenbaar. In deze tijd zullen er weinig mensen rondlopen die niet in hun naaste kring, het leed dat borstkanker heet hebben meegemaakt. Ik vind het knap dat je in een feelgood roman dit onderwerp, en de daarmee verbonden rouwverwerking, verwerkt. De mensen weet te raken en toch een geweldige emotionele feelgood roman neerzet.