Rage and Ruin
Na het spannende einde van Storm and Fury kon ik niet wachten om aan het volgende deel, Rage and Ruin, te gaan beginnen.
Het boek gaat verder waar Storm and Fury eindigde. Namelijk met de magische vliegtocht van Zayne met Trinity. Nu zijn ze terug, terug in de werkelijkheid waar er iets is wat op demonen en Wachters jaagt en ze vermoord: de Harbringer.
Trinity en Zayne patrouilleren elke avond. Ondertussen vallen er links en rechts slachtoffers. En dat terwijl er zo weinig over de Harbringer bekend is. Ondertussen lopen de spanning en de emoties sky high op en ontstaat er langzaam maar zeker een explosieve situatie.
Zayne grinnikte. Wat wilde je me vragen?
Ik heb hulp nodig… met vechten.
Ik rechtte mijn schouders. Misha en ik oefenden elke dag. Dat is niet meteen nodig, maar ik moet wel bepaalde dingen kunnen trainen.
Hij was meteen een en al aandacht. Wat voor dingen?
Je weet dat mijn perifere zicht niet bepaald goed is. Ik trok mijn voeten op en zette die op de dwarsbalk van de kruk. Ik heb letterlijk een blinde vlek in mijn ooghoeken en moet er tijdens een gevecht dus voor zorgen dat er voldoende afstand is tussen mij en mijn tegenstander, zodat ik die recht voor me kan zien.
Hij knikte. Klinkt logisch.
Misha kende mijn zwakke plek en wist die uit te buiten. Daardoor wist hij me zo vaak te raken. Ik zou tijdens een gevecht trouwens hetzelfde doen. Dan is alles geoorloofd!
Ik ook,’ mompelde hij.
En ik denk niet dat Misha die kennis voor zichzelf heeft gehouden. Hij kan het aan Bael hebben verteld. Misschien zelfs aan die voorbode, legde ik uit. Dus ik moet beter worden. Ik weet niet hoe, maar ik moet …
Leren om niet teveel op je zicht te vertrouwen? opperde hij.
Ik ademde uit en knikte. Ja.
Kruimel, de schim, is een personage die ik steed leuker begin te vinden . Hij is maf maar ook lief. Ik ben benieuwd wat zijn rol wordt.
Ik deed knipperend mijn pijnlijke, opgezette ogen openen keek recht in het bleke, doorzichtige gezicht van een schim.
Happend naar adem schoot ik zo snel overeind dat mijn donkere haar voor mijn gezicht viel.
Kruimel! Ik drukte de muis van mijn hand tegen mijn borst, waar mijn arme hart als een trommel tekeerging. Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen, man?
De schim, die al een jaar of tien een soort kamergenoot van me was, zweefde bijna tien centimeter boven het bed en keek me grinnikend aan. Hij lag uitgestrekt op zijn zij en liet zijn wang op zijn hand rusten. Even checken of jij nog leeft.Ik maakte me zorgen toen jullie gisteren niet thuiskwamen. Kruimel vloog recht omhoog en kwam toen neer op de rand van het bed. Zijn benen en heupen zakten een paar centimeter weg in de matras. Ik dacht dat er iets met je was gebeurd. Ik raakte in paniek. Ik kon niet eens rustig naar Stranger Things kijken, zo bezorgd was ik. Wie moet er voor me zorgen als jij dood bent?
Jij bent dood, Kruimel. Er hoeft niemand voor ie te zorgen.
Ik wil nog altijd dat er iemand aan me denkt en om me geeft en van me houdt. Ik ben net de Kerstman. Als er niemand meer is die in me wil geloven, dan houd ik op met bestaan.
Zo werkte het niet met schimmen en geesten, maar hij hield nu eenmaal van overdrijven.
Conclusie
De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en ik zat letterlijk op het puntje van mijn stoel tijdens het lezen. Daarnaast zit ik regelmatig te grinniken en dat is wat een goed boek doet!
Wat ik zo fijn vind aan de schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout is dat ze spanning met humor weet te mixen. Het slot laat je stomverbaasd achter en doet je wensen dat je direct door kan lezen. Een echt “Armentrout slot” dus.
Uitgeverij Zomer en Keuning Heeft een prachtige limited edition afgeleverd met een geweldige metallic cover, zwarte kleur op snee en een matchende boekenlegger.
