Een man van negentig met zijn licht dementerende vrouw van 89, vereenzamen in hun flat in Rotterdam. Raken ook nog eens totaal geïsoleerd omdat hij geen auto meer mag rijden, en in feite afhankelijk zijn van de bezoekjes van hun nicht.
De nicht heeft ouders, welke redelijk ver weg wonen, ongeveer anderhalf uur rijden, die ook af en toe zorg nodig hebben, en waar het regelmatig weleens rommelt. Haar schoonmoeder verdiend haar volle aandacht niet alleen omdat ze onlangs weduwe is geworden, maar gewoon omdat ze is wie ze is. En niet te vergeten de nicht werkt, niet fulltime, maar ze werkt. En heeft een gezin, met twee studerende dochters die in het weekend thuis komen met stapels wasgoed en gezellige verhalen,
In haar hoofd maalt het, gaan ze er een dagje tussenuit, dan bedenkt ze zich dat ze eigenlijk wel op bezoek had gemoeten.
En dat het om meer mensen om haar heen draait. Mensen die ziek zijn, die haar aandacht hard en hard nodig hebben.
Vervolgens heeft ze ook gewoon vrienden en familie, die ook haar aandacht verdienen. gewoon omdat het kan.
Schuldgevoel, zou dit nu echt de bedoeling van de overheid zijn?
Zou het niet makkelijker worden als men een anti-schuldgevoel-pil ontwikkelt?
fokkerdefok – hoe herkenbaar
er is nog zoveel te doen
liedje
en al zoveel gelaten
gedachte
Sterkte
veel
en liefs
heel veel
Ja, zo’n pil zou ik direct aanschaffen!
Schuldgevoel over vrienden/familie die je niet genoeg aandacht geeft, over het steeds maar uitstellen van het me opgeven voor hulp bij taallessen voor vluchtelingen, over mijn huis dat al jaren écht moet worden opgeruimd, over de afgelopen week waarin ik niet op de hometrainer heb gezeten…
Grenzen stellen blijft het toverwoord.
Grenzen stellen, ook aan schuldgevoel!
Maar zo is het ook nog eens net. Wat is het toch slecht geregeld in Nederland. Je mag toch hopen dat je buren het wel zonder jouw hulp kunnen, je zult die er ook nog bij krijgen.
Love As Alwyas
Di Mario
Er waren betere tijden, maar alles is uitgekleed.
Zeg het maar niet te hard over het ontwikkelen van een anti-schuldgevoel-pil, voor je het weet is deze er. Hans
Participatie noemen ze dat.
Mantelzorgers moeten zichzelf beschermen tegen overbelasting, ik schreef daar meermalen over. Lokale welzijnsorganisaties kunnen daarbij helpen, taken overnemen.
Je doet wat je kan, geen schuldgevoel dus!
Ja zo’n pil zouden ze nog moeten uitvinden, dat zou een boel ellende schelen misschien….