Steenkoud
Nu, helaas, wachten op deel twee Steenkoud zo eindigde ik mijn review over deel 1, Witheet
Nou ja, meer wachten op mijn recensie, want ik loop hopeloos achter!
Steenkoud gaat verder waar Witheet ophield.
Ik vind het een waanzinnige serie en een ontzettend leuk boek. Toch moet ik kritiek kwijt …
De cover! Vreselijk, zeker als het het met de Engelstalige versie vergelijkt! Die zijn waanzinnig!
Ik ben blij dat ik ze ben gaan lezen en absoluut NIET op de cover afgegaan ben.
Ik ben natuurlijk team Roth en wat mij betreft eindigde deel een niet zo leuk. Maar toch …..
Het heerlijke van dit boek is dat Layla een power woman is/wordt, niet bij de pakken neerzit maar gaat knokken. Ow en wat hou ik daarvan, en natuurlijk van de schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout 😉
Ze hadden je nek moeten omdraaien op het moment dat je uit je moeders buik kroop, zei Bijbelmans. Het klonk zo gemeend dat ik volledig overdonderd was. Jij duivelskind
Hoezeer ik me tot nu toe ook had kunnen beheersen, nu raakte hij een snaar die zich zo strak had gespannen als een elastiekje. En dat nu knapte. Ik kwam sneller in beweging dan ik waarschijnlijk ooit had gedaan, en schoor op hem af en rukte de dikke bijbel uit zijn handen. Mijn arm vliegensvlug terugtrekkend, zwierde ik dat ding wild tegen hem aan een het geluid van wat de hardste bijbelse knal op aarde ooit moet zijn geweest, echode door de gang.
En dan het einde pffff Duidelijk zo snel mogelijk door naar deel drie: Ademloos
