Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

De 75-jarige weduwe Ruth woont alleen aan de Australische westkust. Haar twee zoons wonen ver weg, en in haar afgelegen strandhuis probeert ze de laatste jaren van haar leven zinvol door te brengen. Op een ochtend wordt Ruth angstig wakker. Ze is ervan overtuigd dat er een tijger in haar huis rondsluipt. Dan krijgt ze totaal onverwacht bezoek van een exotische vrouw die beweert namens de regering voor haar te komen zorgen. Deze Frida weet met haar kordate optreden en charme een plek te veroveren in zowel Ruths hart als haar huis.

Frida en de tijger: ze zijn er, en ze gaan niet meer weg. Maar zijn ze wel wat ze lijken? Wie kan Ruth vertrouwen? En kan ze zichzelf nog wel vertrouwen?

Beschreven door de ogen van Ruth geeft Tijgers in de nacht een bloedstollende en tegelijkertijd ontroerende inkijk in het leven van een vrouw die op zoek is naar houvast en liefde.

Vanaf de eerste bladzijde, als Ruth wakker word, tijger denkt, en angstig is , is op de een of andere manier de tijger voor mij symbool van de naderende dood. Of ik daar gelijk in heb?

Betreft het een thriller? is Ruth inderdaad vergeetachtig? Of word haar dat aangepraat? Deugt Frida? De uit de lucht vallende hulp, die door de regering gestuurd? en betaald word? En zoals ze over één van de zoons van Ruth praat ….

Ik bedoel, zo verassend is het niet, als je erover nadenkt. Je laat elke nacht de achterdeur open, zodat de katten in en uit kunnen lopen. Zo zal die tijger van je wel zijn binnengekomen. Wat zou er gebeuren als Jeff dat wist? Nou? Wat nou als ik meneertje Fantastisch zou vertellen dat je je achterdeur had opengelaten en er een tijger naar binnen liep? Ik vraag me af wat hij daarvan zou zeggen?

Ik vind Tijgers in de nacht een boek wat emotioneert, ontroert, en je boos maakt! En dat maakt het voor mij zowiezo al een goed boek. Het zet je absoluut aan het denken over hoe we met de ouderen omgaan (vereenzamen). Hoe het mogelijk is dat ze bestolen en opgelicht en mishandeld worden. Ik zet ik het boek in de kast bij het rijtje *nog een keer te lezen*