Zoektocht terug
Vanaf praktisch de eerste bladzijde lijkt het duidelijk dat Caitlin een duister geheim heeft waar ze nog steeds mee worstelt. Zozeer dat ze zichzelf lijkt te verloochenen.
Ze wist dat ze zich druk maakte om niets. Ze moest simpelweg een tienpuntenlijstje maken om orde te scheppen in haar hoofd, precies zoals ze zichzelf had aangeleerd. Dan zou ze vanzelf zien dat er niets aan de hand was.
Het verhaal wordt zowel uit het oogpunt van Caitlin, als vanuit Max geschreven.
Het boek begint veelbelovend en lijkt mij te verrassen, tot ongeveer bladzijde 167, dan begint de onzekerheid van Caitlin mij te ergeren.
Was dit het? Einde Max? Was dit waar hij op gedoeld had vlak voor hij haar had gekust?
Wist hij oen al dat hij haar niet meer zou zien? En die kus dan? Was dat niets meer en minder dan een mooi moment, waar hij het aldoor over had? Een mooi moment dat verder niets te betekenen had? Had ze er teveel waarde aan gehecht?
Het duurde daarna wel weer even eer ik er weer in het verhaal zat.
Later blijkt dat deze onzekerheid een functie heeft, en wederzijds is.
Zowel Max als Caitlin worstelen met hun eigen demonen en onzekerheden.
Hij wist wat ze voor hem voelde. Het probleem was dat hij op iemand verliefd was, die zich net zo verscheurd voelde als hij en ook een strijd te leveren had tegen angst.
Conclusie
Ik was erg benieuwd naar dit boek, wat ik ervan verwachtte? Geen idee.
In plaats daarvan kreeg ik een heel leuk boek, een verhaal wat me zo vastpinde, dat ik het in no-time uithad. Wat mede veroorzaakt werd door de prettige schrijfstijl
Met de zomervakantie in aantocht zou ik zeggen: In je koffer!
