In deel 2 zijn de 100 inmiddels 21 dagen op aarde. Ze zijn de eerste en enige mensen die sinds eeuwen weer voet zetten op de aarde – denken ze tenminste. Het lijkt erop dat de 100 samen moeten werken om zich te verdedigen tegen een onbekende vijand. Wells doet verwoede pogingen de groep bij elkaar te houden, terwijl Clarke op weg gaat naar Mount Weather, op zoek naar andere kolonisten. Bellamy denkt alleen maar aan zijn zusje Octavia en wil haar koste wat het kost redden. En op het ruimteschip staat Glass voor de onmogelijke keuze tussen de liefde van haar leven of haar eigen leven.

Dit boek gaat verder, waar deel 1, De 100 eindigt. Spannend, reuze spannend. Inmiddels lezen en leren we steeds meer over Clarke, Wells, Bellamy en Glass. Ondanks het feit dat er telkens van personage gewisseld word, wat ik absoluut geen probleem vind, vind ik het boek goed geschreven. Het is een spannend goed lopend verhaal.

Het feit dat er oorspronkelijke aardbewoners blijken te zijn, (het einde van deel 1) draagt hier absoluut aan toe. En dan het einde van Dag 21 : De verhouding tussen Bellamy en Wells, verassend. De berichten over de ouders van Clarke?
En ook dit boek had ik in één dag uit! Nadeel : ik zit op deel drie te wachten! De 100. Thuis