Category gastbloggen

Een gastblog van Mary Sjabbens

Dag Linda,

Ik kreeg laatst van jou de vraag of ik een gastblog wil schrijven. Oeps, dat is voor het eerst, zo’n vraag. Leek mij wel leuk maar ik moest even wat schuiven in mijn agenda, want ik had eigenlijk andere prioriteiten. En dat is dan mijn voordeel, ik ben hier de gezinsmanager, dus eigen baas. Kan ik mooi mijn prioriteiten hernoemen (klinkt best goed hè). Ik bedoel gewoon: agenda om gooien hoor.

Na het lezen van onder andere jouw antwoorden op mijn interviewvragen, heb ik een beeld van jou gekregen. Of dat beeld klopt, weet ik niet hoor. Heb alle linkjes even doorgelezen, al jouw foto’s bekeken op twitter en dacht: dat lijkt mij een gezellig en eerlijk mens. Een warme, betrokken en belangstellende vrouw ook. Ik lees het in jouw blogs en in jouw tweets. En verder krijg ik de indruk dat je een hardwerkende vrouw bent, type doorzetter.

Herkenbaar vind ik jouw antwoorden dat je het liefst blogt als je alleen bent en dat jouw gezin voorgaat. Zelf vind ik dat wel eens moeilijk maar heb de oplossing gevonden door alle ideeën voor blogs alvast ergens op te slaan. Want ik krijg vaak spontane ideeën maar heb op dat moment niet de tijd om het verder uit te werken. Hoe werkt dat bij jou? Komt een blog bij jou ‘op als poepen’? Of denk je er eerst een tijd over na? Heb jij trouwens een aantekenboekje bij je of onthoud jij op een andere manier jouw ideeën?

Ik las ook dat er voor jou nog onderwerpen zijn waarover je wel wil schrijven maar het (nu?) nog niet durft of het nog niet kan. Je snapt natuurlijk wel dat dit antwoord mij nieuwsgierig maakt. Wie of wat houdt je tegen, vraag ik mij af. Vooral ook omdat je geen rekening houdt met je lezers (zonder arrogant te willen zijn), zoals je in het interview antwoordde.

Misschien is het een kwestie van durven en blog je binnenkort wél over die onderwerpen?

Dit is een blog van Mary Sjabbens
Op twitter : @marysjabbens
Haar blog : http://www.marysjabbens.nl/

Dag Mary,

Mijn vraag aan jou, om het eventueel als gastblog te beantwoorden is lekker je eigen schuld!
Jouw interview en mijn antwoorden daarop, deden je zeggen , dat je een aardige indruk van mij had gekregen. Wel hier de uitdaging

Ik vind het best moeilijk om mezelf te beooordelen als *een warme, betrokken en belangstellende vrouw*, maar geloof dat dat wel waar is ja.
Een hardwerkende vrouw, type doorzetter. Ja dat klopt.
Als je mijn Wot’s van het begin af aan gelezen hebt, dan weet je dat wel.

Mijn ideeën komen niet op als poepen hoor!
Ja soms wel, dan schrijf ik ze op als concept omdat de tijd nog niet daar is.
Of zet mijn ideeën in Evernote,haha daar ben ik helemaal verslaafd aan.
Staat in mijn telefoon en op mijn laptop.

Prettig vind ik het om te proberen op vaste dagen te bloggen.
Zoals bv de Write On Thursday op donderdag, en momenteel de #50books op zondag.
Daarnaast probeer ik op de dinsdag een fotomoment in te lassen, en dat is dan drie keer per week.

*Ik las ook dat er voor jou nog onderwerpen zijn waarover je wel wil schrijven maar het (nu?) nog niet durft of het nog niet kan. Je snapt natuurlijk wel dat dit antwoord mij nieuwsgierig maakt. Wie of wat houdt je tegen, vraag ik mij af. Vooral ook omdat je geen rekening houdt met je lezers (zonder arrogant te willen zijn), zoals je in het interview antwoordde*
Dit heeft mij een tijdje tegen gehouden om te beantwoorden.
Ik hou mezelf tegen, het is te persoonlijk, te ingrijpend en te moeilijk.
Ik laat me dus niet door mijn lezers weerhouden,..
Misschien toch wel een beetje, omdat het te persoonlijk is, en ik me daar wel heel bloot mee geef.

Na een virtuele schop onder mijn sexy kadetten , door jouw virtuele broer, is er een schrijfader geopend.
En ben ik tijdens de WOT’s best wel persoonlijke gaan schrijven.
En dat was al heel wat
Ik vrees niet dat het niet alleen een kwestie van durven is.

Interview door Mary Sjabbens

1 -Hoe lang blog jij al?
Jeetje, hiervoor moet ik echt de archieven induiken
21 april 2011 kwam het eerste bericht op Linda Linea Recta online, daarvoor was mijn laatste log 30 juni 2009, toen gingen onze sites van blognetwerk helaas offline.
Dus ben ik bijna twee jaar offline geweest. In die tijd heb ik me voornamelijk met Facebook bezig gehouden. Het bloggen bleef toch kriebelen, de spelletjes was ik inmiddels meer dan beu.
De content van blognetwerk heb ik kunnen importeren.
Mijn eerste log op WordPress was op 26 november 2007.

Hiervoor heb ik nog op .punt.nl gespeeld.
Ook daar is inmiddels een verhuizing geweest voor zover ik het na kan gaan was mijn eerste logje 13-11-2006, genaamd : een heerlijk weekend

Ik moet wel eerlijk toegeven dat het toen meer een dagboek was. De reden dat ik mijn punt bewaar is dat ik daar onze verbouwing heb verslagen, en die was nogal indrukwekkend.
Mijn Domein zegt dat ik over niet al te lange tijd de content misschien kan importeren , dus wie weet?

2 -Hoe vaak blog jij?
Dat kan nogal variëren.
Ik probeer drie keer in de week te bloggen. Soms heel soms wat vaker, en ook wel eens wat minder.
Een van de hoofdredenen dat ik niet met #iederedagbloggen mee wilde doen, was het elke dag *moeten* bloggen.
In mijn blog *Iedere dag bloggen?* probeer ik het een beetje uit te leggen.
Als ik daar namelijk mee begin, dan zal en moet ik, ……
En die druk wilde ik mezelf niet opleggen. Mijn gezin staat op nummer 1, daar komt bij dat mijn gezondheid ook niet helemaal 100% is, en als ik dan persé zal en moet bloggen, ……….!

3 -Heb jij vaste tijden waarop jij blogt?
Eigenlijk niet, maar ik vind het wel prettig om alleen thuis te zijn als ik een blog schrijf.
En dat heeft alles te maken met ongestoord me even kunnen concentreren zonder de hele tijd *mam, mam mam mahaaaaaaaaammmm*

4 -Heb jij altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen of komt dat pas als je er voor gaat zitten?
Mijn blog is persoonlijk.
Ik vind het leuk om met de #WOT mee te doen.
Zondag is er #50books
En dinsdag probeer ik een Fotomoment te plaatsen.
En soms tussendoor nog iets, maar dat hangt van mijn tijd af
*Dat blik met tijd heb ik dus nog steeds NIET gevonden *

5 -Blog jij over alles?
Nee, ik blog niet over alles.
Al heb ik heb geen duidelijke richtijnen.
Voor bepaalde blogs vraag ik vooraf wel toestemming, omdat ze wel erg persoonlijk zijn

6 -In hoeverre houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?
Het klinkt misschien arrogant terwijl dat helemaal niet de bedoeling is.
Eigenlijk hou ik geen rekening met mijn lezers.
Natuurlijk wil ik niet kwetsen of discrimineren.

7 -Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan?
Ja die zijn er beslist!!
Nadat ik virtueel een schop onder mijn *sexy kadetten* heb gekregen, is er een schrijfader open gegaan.
Mijn stijl van schrijven is ook erg veranderd heb ik van meerdere kanten vernomen.

8 -Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou?
Die zijn voor mij HELEMAAL niet belangrijk!

Dit is een interview door Mary Sjabbens
Op twitter : @marysjabbens

Open brief aan Linda

Momenteel een beetje geagiteerd, ben ik. En dat heeft alles te maken met het begrip eenzaamheid, wat me stilletjes verweten wordt door de rest van de wereld. Geen man, ook geen vrouw trouwens, geen koters, wel twee feline vriendjes en een boel vooroordelen.

Ik had gedacht dat in de loop der tijden met alle echtscheidingen die these days rulen, veel mensen die voorlopig even genoeg hebben van partnerschappen en dus ook hun up wonen, die vooroordelen wel zouden verdwijnen. Integendeel. Men kijkt meewarig naar je alsof je zielig bent. Alsof er iets ontbreekt aan je sociale vaardigheden ook.

En dan die artikelen die in de pers naar voren komen :
Alleenstaanden of ‘eenzame’ mensen zouden vaker enge ziekten ten deel vallen.
Excuse me, ik ben kerngezond, behalve dan mijn oortjes die op batterijen lopen, en voel me kiplekker. Dank voor de interesse

Natuurlijk ben ik dan wel niet verliefd op mijn man, vrouw, kids. Die heb ik niet. En laat ‘ie fijn zijn. Ik heb en ken die strijd ermee ook niet, dat wil niet zeggen dat alles zaligmakend is. En dat ik niet verliefd kan zijn op het leven zelf. Natuurlijk ken ook ik mijn momenten waarop ik mijn verhaal wil delen. Verhalen die ik zelfs niet kwijt kan op m’n blog. Dat ik ‘s avonds alleen thuis kom en m’n belevenissen in het luchtledige los zou willen gooien, maar toch niet kwijt kan behalve aan mijn twee feline vriendjes die het gelukkig nooit oneens zijn met me.

Ik biecht wel op dat ik ooit die strijd met mezelf heb gehad, me wel eenzaam voelde, maar ik vraag me af of dat ligt aan de vragen die men stelde zoals wanneer ik eindelijk zou gaan trouwen en kids zou krijgen. Het wordt je stilletjes opgedrongen. Net zoals eenzaamheid net zo goed voor kan komen bij zelfs getrouwde setjes omdat men voortdurend langs elkaar heen leeft. Elkaar niet langer begrijpt. Althans niet de moeite neemt om begrip voor elkaar op te brengen. Ik kan wel stellen dat ik mezelf heb leren begrijpen, ook in de eenzaamheid.

Ik heb ervan geleerd dat juist in die eenzaamheid  je jezelf heel goed kunt leren kennen. Ook ik ervaar diepe dalen en hoge toppen. Momenteel ervaar ik meer zielsgeluk dan alle ellende die men zgn. aan je alleenzijn toedicht. Het is ooit een strijd geweest maar nu niet meer.
Immers, ook ik wilde geen oude vrijster worden. Het is dus gedeeltelijk een keus en gedeeltelijk zo gelopen. En met de hedendaagse trend en die kenmerkende groei van singles voel ik me allesbehalve een buitenstaander. Wél een trendsetter, overigens.
Hoe zie jij dat, als gesettelde vrouw, overigens?
Zo grappig, dat we dit contrast eens drastisch onder de loupe kunnen nemen.

Liefs,
Eenzame, maar wel zielsgelukkige
Irene

Dit is een open brief van Irene, van mightymusings en iblogbuddy.nl

Hoi Irene,

Voor ik je open brief ga beantwoorden, wil ik je eerst eventjes laten weten dat ik het ontzettend gaaff vond om met je te skypen!! Nog niet in het echte leven ontmoet, maar toch een beetje

Jeetje wat een onderwerp!
Een korte uitleg : Na een zwaar ongeluk ben ik ruim tien jaar solo door het leven gegaan.
Mijn keuze was niet bewust, maar noodgedwongen. Het verdriet en gemis was toendertijd zo groot, dat er geen ruimte voor een ander was. Wel had ik af en toe een vriendje, maar dichtbij liet ik die niet komen.

De eenzaamheid, als je het zo mag noemen, trof me altijd het zwaarst op Oudejaarsavond. Als iedereen eerst zijn partner in de armen valt en zoent .
Van vragen of meewarige blikken had ik toen geen last , wel van *medelijders* zoals ik ze noem! Mensen die kikken op het leed van een ander. En die het geweldig vinden om te kunnen zeggen : *Je weet wel, die Linda, dat kind met die littekens, krukken enzo, wel daar heb ik een hele avond mee gestapt*! FY!

Keihard heb ik indertijd voor mijn zelfstandigheid geknokt. Het was zo veilig om bij mijn ouders te blijven, maar ja, ik moest en zou alleen 200 kilometers verderop gaan wonen. Er zijn tijden geweest dat ik die kilometers wel op mijn knieën terug had willen kruipen. Zo bang en alleen voelde ik me soms.

Maar eenzaam? Nee dat niet. Als een warme deken, mijn familie en mijn vrienden.
Mijn strijd om mijn zelfstandigheid, die was eenzaam!

Wat een belachelijk artikel trouwens, persoonlijk vind ik dat er een groot verschil is tussen alleenstaande en eenzaamheid!

*Een alleenstaande (of “modern-Nederlands”: single) is iemand die geen partner heeft, alleen woont en in het eigen dagelijks onderhoud voorziet. Soms wordt ook wel het woord alleengaande gebruikt in verband met een eventuele negatieve lading die het woord alleenstaande kan hebben.*
*Eenzaamheid is het gevoel alleen te zijn, van geïsoleerd te zijn van ‘de anderen’. Onderzoekers omschrijven eenzaamheid als het ervaren verschil tussen gewenste en aanwezige contacten. Op deze definitie van De Jong-Gierveld is het meeste onderzoek naar het vóórkomen van eenzaamheid gebaseerd. Er wordt wel onderscheid gemaakt tussen sociale en emotionele eenzaamheid (Weiss) of tussen situationele en duurzame eenzaamheid (Stevens). Het is goed te beseffen dat eenzaamheid iets anders is dan sociaal isolement. Eenzaamheid is een gevoel, sociaal isolement een situatie. Anders gezegd: er is wezenlijk verschil tussen alleen zijn, en je alleen voelen*

In de jaren als single heb ik mezelf zeer goed leren kennen. Je moet het namelijk zelf maken, en mooie praatjes helpen dan niet. Uiteindelijk had ik het prima naar mijn zin, en was ik vastbesloten alleen te blijven. Laat ik toen net Henk tijdens een wintersportreis in Andorra ontmoeten!

Natuurlijk ben ik stapel op mijn maatje en mijn meiden. Maar soms, …………….
Whahaha tja dat hoort erbij, en een continue strijd? Nee zo zie ik dat niet, over het algemeen hebben we het hartstikke leuk. Maar er zijn momenten, dan staan de ramen bol!! En dat lijkt me natuurlijk.

Loneliness expresses the pain of being alone and solitude expresses the glory of being alone.
Paul Tillich

Liefs,
Linda

 Het doek valt.

Het is 2 januari, de tweede dag in het nieuwe jaar.
De laatste gasten de deur uitgewerkt,
De afwasautomaat snel vullen en dan naar bed.
Morgen moet er weer gewerkt worden.
Rest mij om iedereen te bedanken voor de ontroerende en mooie bijdragen.
Een feest kan je alleen met elkaar maken.
En zonder jullie was er geen Virtuele NieuwjaarsBorrel geweest.
Ik wens jullie allemaal een Gezond, Gezellig en Vrolijk 2013

Voor wie het op zijn gemak wil lezen hier een overzicht! 

Overzicht van alle gastblogs : Een virtuele nieuwjaarsborrel

-*1*  intro Linda
-*2* Een virtuele nieuwjaarsborrel, Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar, bijdrage van oma
-*3* Een virtuele nieuwjaarsborrel, Ruggengraatloos 2013 gewenst, bijdrage van Karin
-*4* Een virtuele nieuwjaarsborrel, bijdrage van Elly
-*5* 2 scenario’s, bijdrage van Sharp Ben
-*6* Een virtuele nieuwjaarsborrel, bijdrage van Tammy
-*7* Een virtuele nieuwjaarsborrel, Nieuwjaarsdag bijdrage van Jenneke
-*8* Een virtuele nieuwjaarsborrel, Nieuwjaarsdag bijdrage van Iris
-*9* Omdat het kan, bijdrage van Anita
-*10* 2012 zit er weer op, een bijdrage van Carel
-*11* Een virtuele nieuwjaarsborrel, bijdrage van Blauwhartje
-*12* Geloof een bijdrage van Debbie
-*13* Een nieuw jaar ligt voor ons, bijdrage van Laura
-*14* Een nieuw jaar ligt voor ons, bijdrage van Jacqueline
-*15* De dweil er door! , bijdrage van Fons
-*16* Een virtuele nieuwjaarsborrel, een bijdrage van Carolien Geurtsen
-*17* Een virtuele nieuwjaarsborrel, een bijdrage van Ruud
-*18* Een Gelukkig Nieuwjaar, een bijdrage van Jacob Jan
-*19* Propellerheads, een bijdrage van Steven Gort
-*20* Wat is het toch snel gegaan, bijdrage van Rosalie
-*21* Een gezond en liefdevol nieuw levensjaar!, een bijdrage van Sonja
-*22* Ik neem me voor geen goede voornemens te hebben, een bijdrage van        Raymond Snijders
-*23* 2012, een bijdrage van Merel
-*24* Een virtuele nieuwjaarsborrel, 2013, een bijdrage van Tina Phillips Spurlock
-*25* Indigo, een bijdrage van Petra
-*26* Oud en Nieuw, een bijdrage van Marleen
-*27* Kiwi’s met Oud&Nieuw 2012-2013 ,bijdrage van Wietske Heatley
-*28* Vreemdgaan, een bijdrage van Ron

Vreemdgaan

Zo op de rand van een nieuwjaar kijk ik terug op het oude jaar.  Een bewogen jaar maar ik ga geen boek hier neerknallen.

Het moet me van het hart dat ik opeens naar iets anders zocht. Vreemd eigenlijk je was ruim tien jaar mijn toevertrouwde partner in voor en tegenspoed, regen zonneschijn nooit liet je me in de steek.

Wat was het dat niet te definiëren gevoel van iets anders. Pure lust of dat het allemaal zo ‘gewoon’ geworden was. Op een dag zag ik een ander staan , maagdelijk wit stralend en uitdagend !

Compleet in de war maakte ik toch een afspraak en dat kon zomaar dezelfde dag nog. Het was op een zonovergoten zaterdag ik dronk een kop koffie , jij dronk niets , maar de afspraak voor meer was gemaakt. De volgende week zou ik je ophalen.

Eindelijk de week was voorbij onwennig betaste ik je , wat opviel was dat je wel erg veel lawaai maakte. Meer dan mijn oude vertrouwde waar ik in eerste instantie gek op was, maar die was weg foetsie, dus wij gingen samen de wereld rond.

Na enkele maanden ging de glans van je af in plaats van maagdelijk wit, was het meer vijftig tinten grijs.

Daarnaast merkte ik dat je veel meer dronk dan mijn vorige metgezel, écht de glans is er af. Hoe dom kon ik zijn om me door jouw te laten verleiden .

Mijn ogen zijn weer geopend door dit avontuur  in 2013 wil ik mijn oude weer terug, nu maar hopen dat zij me nog wil. Maar we zullen zien ik heb de dealer al gebeld voor een afspraak.

Disclaimer: Alle namen in dit verhaal zijn fictief wanneer deze overeenkomen berust dat op louter toeval , het verhaal daarentegen is echt gebeurt en verscheen eerder in de Papiervernipperaar, KringloopCentrum  en het vakblad voor ongelezen epistels.

Dit is een bijdrage van Ron Simpel, Ball.punt
Op twitter @ballpunt