Ik heb dit boek gratis ontvangen, in ruil voor een eerlijk review. Dit beinvloed in geen geval mijn persoonlijke mening.

Het kunnen maar een paar seconden zijn die je leven uiteindelijk bepalen. Iemand aankijken of juist niet. Ineens gekust worden op een zomerse dag. Meer hoeft het niet te zijn. Zo vergaat het de hoofdpersoon van deze roman, die jaren leeft met de herinnering aan zo’n moment. Maar de herinnering alleen is niet genoeg.
Als de winter voorbij is is een verhaal over schuld en schaamte, en het besef dat we allemaal voorbijgangers zijn die elkaar even aankijken of aanraken. Een verhaal over de vraag waar het nu uiteindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid. Als de winter voorbij is – het is een belofte, het is de hoop op iets nieuws

Eén van de voornaamste redenen om me aan te sluiten bij de bloggersleesclub ‘Een perfecte dag voor literatuur‘ is, om qua lezen, meer buiten mijn comfortzone te stappen.
Wel dit boek is hiervan een zeer goed voorbeeld. Naar alle waarschijnlijkheid had ik het niet uitgekozen. Maar wat ben ik blij dat ik het gelezen heb! Wat een boek!
Spontaan slingerde ik dit op twitter. (met excuus voor de typefout)

Now reaading #ThomasVerbogt 'Als de winter voorbij is'. Wat een boek #eenverademing

— Linda Kwakernaat (@LindaKwakernaat) October 3, 2015

Heerlijk om te lezen, er wordt met woorden gespeeld, geweldig. Soms realiseer je je niet meteen wat je leest.

Genoegdoening. Dat is iets voor mensen die weinig aan hun hoofd hebben. Alleen al de tijd die het kost om al die gesprekken te voeren. Je wenst alleen maar genoegdoening als je zelf incompleet bent.

Ik heb dit boek zelfs twee keer gelezen. Ik vond dat ik te makkelijk over bepaalde zaken heen las, terwijl die eigenlijk bijzonder heftig en bijzonder zijn.
Er zijn zo ontzettend veel quotes die ik zou kunnen en willen gebruiken, dat, als ik dat zou doen, mijn review ellenlang zou worden.

Het boek heeft een prachtige veelzeggende cover, die na het lezen absoluut herkenbaar is.
Het perspectief van het verhaal ligt bij de ik-verteller Thomas. Er word gewisseld van het heden naar gebeurtenissen in het verleden. Het verhaal is opgebouwd uit veel korte hoofdstukjes met een titel die niet in chronologische volgorde staan.
Het idee van deze roman is dat een (toevallige) ontmoeting of aanraking van belang kan zijn voor je verdere leven en het thema van de roman is volgens mij De zin van het bestaan.

Toen ik bijna drie was werd ik ziek, hersenvliesontsteking, kinderverlamming, nekkramp. In het ziekenhuis werd ik in een glazen bak gelegd, een forse couveuse en behalve verplegend personeel mocht er niemand bij me. Soms zag ik mijn ouders van een afstand naar me zwaaien.

Door iets los te laten besef je soms dat je opnieuw met alles begint. Dat kan natuurlijk niet helemaal. Maar af en toe is dat waar.

Ik vind het een geweldig boek! Een aanrader en een aanwinst voor mijn boekenkast.

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden