Genadeloos
Genadeloos is het tweede deel van de California Campus serie. Eerder las ik Grenzeloos, en de novelles Gestrand en Gesloten.
Het verhaal wordt vanuit het perspectief van zowel Dani, als Jackson, de twee hoofdpersonen, geschreven.
Dani is Nederland ontvlucht nadat er in haar gezin iets verschrikkelijks is gebeurd. Na een road trip door Amerika gaat ze een jaar studeren aan de Caltech universiteit. Daar aangekomen blijkt dat haar studentenkamer per ongeluk aan iemand anders verhuurd is. Gelukkig heeft een docent nog een kamer over in haar appartement. Maar ja als iets te mooi om waar te zijn is ..
Natuurlijk schuilt er een addertje onder het gras want haar zoon Jax woont er ook.
Super. Anne klapt kort in haar handen. Dan rijden we gewoon direct door. Jax zal inmiddels ook wel thuis zijn, dan kun je hem gelijk ontmoeten.
Sorry? Ik denk dat ik haar niet goed heb verstaan.
Jackson, mijn zoon. Hij studeert hier ook en het appartement is in principe van hem.
Zowel Jackson als Dani hebben een gigantische rugzak qua verleden, met een bult ellende.
Jackson ken ik nog uit Grenzeloos, waar hij een feestende, pretmakende losbol was. In tegenstelling tot hoe jij zich nu opstelt. Na een traumatische ervaring heeft hij een hekel aan “het campus- en football leven” en wil het liefste zo snel mogelijk afstuderen.
Ik ben er achter gekomen dat ik niet zo goed in vriendschap ben, hoor ik zachtjes naast me.
Ik heb de neiging om dingen te verkloten. Goed te verkloten. Zodanig dat … dat anderen daar het slachtoffer van worden.
Favoriete Quote
Als je echt van iemand houdt, kom je nooit van degene los. Echte liefde laat krasjes achter op je hart en er komt een moment dat je al die kleine littekens met trots zult dragen, omdat het het enige is wat je nog hebt van die liefde. De pijn ervan.
Conclusie
Ik hou van de schrijfstijl van Lis Lucassen en zij heeft mij met dit boek absoluut niet teleurgesteld. Het is, op het eerste gezicht, een heerlijk luchtig verhaal wat lekker wegleest. Bijna ongemerkt, komen er best zware onderwerpen aan de orde. Zooals rouw en het omgaan met een schuldgevoel.
Dit is, wat mij betreft, kenmerkend voor de schrijfstijl van Lis Lucassen. En een van de redenen waarom ik haar boeken zo graag lees.
