Een vlucht naar jou

Een vlucht naar jou begint met een indrukwekkend epiloog, wat ervoor zorgt dat je door wil blijven lezen.
Hoofdpersonage in Een vlucht naar jou is Esmee en het verhaal wordt vertelt vanuit haar perspectief.

Esmee

Esmee is stewardess en vliegt de hele wereld over. Ze woont samen met Melvin, een succesvole auteur. Maar schijn bedriegt, Melvin heeft een writer’s block. Daarnaast is hun relatie in een dal geraakt.

Via de spiegel zie ik Melvins gezicht betrekken. Hij doet een stap naar achteren en gaat tegen de deurpost van de badkamer aan staan. Baal je hier nooit van?
Waarvan?
Je hebt niet eens tijd om… Hij laat zijn schouders hangen en verbreekt het oogcontact. Je moet altijd je hele planning aan die werktijden van jou aanpassen.
Tja, dat hoort er nou eenmaal bij als je stewardess bent?
Als je wat vaker binnen Europa zou vliegen, zou je daar minder last van hebben.
Europa? Ik frons. In één dag op en neer binnen Europa? Dat is toch veel minder leuk dan wat ik nu doe?
Ja, waarschijnlijk, maar dan ben je wel minder lang weg van huis.

Tijdens een vlucht naar Buenos Aires ontmoet Esmee Javier, een Light Designer. Hij verkoopt lichtshows aan discotheken en aan grote festivals. Al snel ontstaat er een pittige affaire tussen deze twee.
Wanneer Esmee weer thuis is besluit ze om de relatie geheim te houden voor Melvin. Je kan wel stellen dat Esmee een aardige puihoop van haar leven aan het maken is! Zeker wanneer vervolgens het noodlot voor Melvin toe slaat.

Conlusie

Een vlucht naar jou heeft me geraakt, zowel positief als negatief. Ik heb aardig wat emoties ervaren tijdens het lezen van dit boek. Van super geirriteerd naar super geëmotioneerd. Daarnaast werd ik ook nog eens, door Madeleine Kerseboom met mijn neus op de feiten gedrukt worden wat betreft de angstwekkend power van de Social Media.
Ik ben onder de indruk van Een vlucht naar jou. En dat had ik eigenlijk niet zo verwacht. En ben dan ook zeer benieuwd naar het volgende deel.

Eerder las en recenseerde ik van Kiki van Dijk: Winterberg, Vlieland, en Parijs.
Je kan deze boeken los van elkaar lezen.
 

Florence

Hoofdperonage is Clea Meertens, zij is kunstrestaurateur en mede eigenaar van het familiebedijf Meertens.
Na een geheimzinnige oproep van een oud klasgenootje, Tanya, besluit Clea om naar Florence af te reizen. Helaas komt Tanya niet opdagen.
Zo op het eerste gezicht lijkt Clea het prima voor elkaar te hebben, maar al snel wordt het duidelijk dat zij met een aantal issues worstelt. Ze worstelt met een onverwerkt trauma uit haar verleden en met het verleden van haar overleden vader.

Vanaf het begin van het verhaal gebeuren er verschillende dingen tegelijk en vallen er zelfs doden.
Kiki weet de spanning erin te houden en houdt het plot practisch tot het einde geheim.

Conclusie

Met Florence heeft Kiki van Dijk weer een heerlijke boek geschreven. Wat mij persoonlijk getroffen heeft in dit verhaal zijn de vrouwen van L’Offerta. Een organisatie die Joodse families helpt met het terugkrijgen van hun culturele bezittingen. Prima verweven in het verhaal en een pracht thema!

Eerder las en recenseerde ik van Chantal van Mierlo: De verloren jongen

De laatste vrouw

Ik raad je aan om de boeken op volgorde te lezen. Dat maakt alles veel duidelijker en verklaart een hoop.
Deze recensie kan SPOILERS bevatten over deel 1: De verloren jongen.

Julia

Net zoals in De verloren jongen is Julia Menken, gedragskundige , de hoofdpersonage. Inmiddels is er een jaar verstreken. Na een zwaar persoonlijk verlies probeert Julia het dagelijkse leven weer op te pakken, wat haar niet al te best lukt.

Een jaar en twaalf dagen geleden was alles zwart geworden. En het ergste was dat de wereld door bleef draaien. Dat iedereen maar doorging met zijn leven. Mensen hadden er geen benul van welke ramp zich had voltrokken.

In Oost-Brabant, in de regio De Peel, verdwijnen vrouwen. Drie vrouwen. Julia wordt, ondanks haar depressie, op de zaak De Peelvrouwen gezet. Ze gaat met met Rudi de Leeuw, chef districtsrecherche Helmond samenwerken. Zonder een enkele aanwijzing moet ze proberen om een daderprofiel te maken. Zonder dat ze het echt in de gaten heeft is Maarten Brouwer, officier van Justitie, haar vaste rots geworden.

Maarten

En dan verdwijnt haar enige stabiele factor in Julia’s leven van de radar. Maarten’s huideige zaak maakt het noodzakelijk dat hij onderduikt.

Ze belde naar Maartens kantoor. Zijn assistente Evita vertelde haar vriendelijk dat Maarten op dit moment niet te bereiken was.
Maar waarom dan niet? vroeg Julia.
Maarten werkt aan een zaak die nogal gevoelig ligt, zei Evita. Het is op dit moment beter dat niemand weet waar hij is.
Dus hij wordt bedreigd? vroeg Julia
Ik mag daar niets over zeggen, zei Evita.
Dank je. Ik weet voldoende, zei Julia en ze verbrak de verbinding. Ondergedoken dus.

Conclusie

Deze ingredienten zijn de basis van een ontzettend spannend en smeuiig verhaal. Vond ik van De verloren jongen dat Chantal van Mierlo zich in een klap een plekje verworven heeft naast thrillerauteurs zoals bijvoorbeeld Robert Bryndza. Met de laatste Vrouw rijst bij mij de vraag wanneer deze serie verfilmd wordt! AL je leest wat Maarten gebeurd, moet ik direct aan de actualiteit denken..
Ik kijk uit naar De onbekende man, deel 3 van deze trilogie.

Eerder las en recenseerde ik van Anne West: De kleine theetuin in de duinen.
 

De kleine theetuin in de zon

De kleine theetuin in de zon is los te lezen van het eerste deel van deze serie: De kleine theetuin in de duinen. Heb je deel 1 wel gelezen, dan zie je door de ogen van de nieuwe hoofdpersonen uit deel 2 wel hoe het verder gaat met de nichtjes Rosa en Fleur op Texel.
Hoofdpersonen in De kleine theetuin in de zon zijn Kyra en Laura.

Kyra

Kyra is een vriendin van Fleur en Rosa. Ze is een ongelooflijk onzeker iemand, die continu twjfelt aan haar eigen kunnen. Enigzins doelloos brengt ze haar dagen door met het helpen van Fleur met de theetuin, in plaats van zich volledig te focussen op haar kunst. Ik zou haar we willen toeroepen, focus, ga aan de slag en stop met dit uitstelgedrag!

Opeens was alles anders. Hun atelier, net open, stond nu al op de rand van de afgrond. En er was maar één persoon die de redding van het atelier kon bewerkstelligen: dat was zijzelf. De moed zonk Kyra in de schoenen. Hoe luidde die uitspraak ook alweer? Je kunt de toekomst voorspellen aan de hand van iemands verleden? Nou, dan zag het er niet best voor haar uit.

Laura

Laura is werkzaam als als hoofdpatissier in een bekend vijsterrenhotel in Amsterdam, haar grote droom, waar ze veel voor heeft opgegeven. Maar zoals vaak zijn dromen bedrog.
In een impuls neemt ze ontslag.

Ze moest voortaan onder Sander werken, die liegende, bedriegende, ongetalenteerde loser. Nee, dat kon ze niet verdragen. Dat nooit O, ik ga inderdaad naar huis, daar kun je zeker van zijn. Maar ik kom niet meer terug. Steek die zogenaamd nieuwe functie maar ergens waar…
Laura! David keek haar zo duister aan dat ze stilviel in haar woordenbrij. Ik heb dit niet gehoord. Ik wil dat je hier rustig over nadenkt. Je hebt nog steeds een baan.
Laura stond hijgend voor hem en juist op dat moment schoot haar iets te binnen. De theetuin op Texel. Dat klopt. Ik heb ook een baan. Ergens anders, waar ze me wel waarderen. Daar ga ik naartoe.

Conclusie

Ik vind dat Anne West, met De kleine theetuin in de zon, een zalig zomers boek heeft geschreven. Alleen de cover al brengt je in een zonnige mood. Het boek had mij zo in zijn greep had dat ik het uit had eer ik het in de gaten had. Ik kijk echt uit naar het derde deel, want ik ben echt nog niet klaar met dit verhaal en ben zeer benieuwd naar het gezamelijke verleden van Fleur, Rosa en hun ouders.
Weet je nog niet wat te lezen in de vakantie? Neem de eerste twee delen van deze zomerse serie mee. Leesplezier gegarandeerd.