Life is what happens to you, while you’re busy making other plans
Heerlijk: vier dagen vrij, mooi weer en ….
De Blossom Books Read-a-Thon 2016!
Mijn dagen konden niet meer stuk, dacht ik.
Mijn stapel Nog Te Lezen Boeken is groot, dus kom maar op!
Donderdag 5 mei, ik ben er helemaal klaar voor. Alle klussen in huis afgewerkt (oa twee studentes die thuiskomen met een heleboel was) en heb zin in lezen, lezen, en nog eens lezen. Zon, check, stoel check, stoelkussen check, drinken check, boek check. Tijd voor de eerste challenge.
*We zaten in de dug-out van het thuisteam en keken naar de zon die achter het scoreboard zakte.* Riders- Veronica Rossi #bbreadathon
— Linda Kwakernaat (@LindaKwakernaat) 5 mei 2016
Dan gaat de telefoon, het ziekenhuis, mijn oom is in de nacht door een glazen deur gevallen ten gevolge van hartritme stoornissen, mijn tante zit daar in het ziekenhuis en heeft door heel Rotterdam gedwaald, zeggen ze. Achteraf blijkt dat de overdrijvingsfactor erg hoog is wat het ziekenhuis betreft. Maar ja, dag boek en op naar Capelle aan de IJssel.
Life is what happens to you, while you’re busy making other plans
John Lennon
Natuurlijk was tante van slag: haar man was door een balkondeur geklapt en met de ambulance afgevoerd. Zij had geen oog dicht gedaan en de volgende morgen resoluut de metro gepakt richting het ziekenhuis, en onderweg gebruik gemaakt van haar mond, stoer!
Afscheid van mijn oom genomen en op naar hun huis. Daar aangekomen huisarts en thuiszorg gebeld. Zij gingen de boel monitoren. Vervolgens snel naar huis waar visite en de BBQ wacht.
Vrijdagochtend: telefoon, de thuiszorg staat bij tante voor de deur, zij doet niet open, kan ze niet zegt ze. De politie forceert de voordeur en zij ligt op de koude grond naast bed. Heup gebroken. Voor de middag is ze al geopereerd.
Zaterdag besluit het ziekenhuis mijn oom te ontslaan, het gaat goed met zijn hart en er is geen reden om hem daar te houden ?? Maar ik hoef me geen zorgen te maken, de thuiszorg komt vier keer per dag langs.
Zondag: eindelijk tijd om te lezen en ik besluit oom te bellen om te vragen hoe het met hem gaat, hij neemt op heel traag en langzaam pratend, en er was nog NIEMAND geweest! Snel de thuiszorg gebeld, tja ze hadden aan de deur gestaan, er werd niet opengedaan, hij zal wel weer in het ziekenhuis liggen. Oom is doof!
Maar gelukkig nadat hij wat te eten en te drinken gekregen had, was zijn spraak weer oké.
Eindelijk, eindelijk tijd voor het zonnetje en mijn boeken.
Eindelijk weer tijd
#BBReadathon pic.twitter.com/8VZdpuVBjE— Linda Kwakernaat (@LindaKwakernaat) 8 mei 2016
Oké het bleef erbij eentje , maar wat een leuk boek, natuurlijk had ik gehoopt er meer te lezen. maar nogmaals:
Life is what happens to you, while you’re busy making other plans.
Wat een Week
Al een tijdje zit ik naar de knipperende cursor te kijken ……
Het lukt niet, het stukje dat ik wil schrijven komt er niet uit.
Dan maar wat anders.
Wat een Week!
Afgelopen maandag besloot ik om na mijn werk even te gaan hardlopen, dat helpt mij vaak om mijn hoofd leeg te krijgen, en deze zat bomvol.
Ik liep in gedachten op een dijk en gelukkig keek ik net op tijd op om een vrachtwagen met een ijzingwekkende snelheid op mij af te zien komen. Ik loop altijd aan de linkerkant van de weg want dan zie je wat er op je afkomt. In dit geval een vrachtauto. De bestuurder vond het leuk om zeer snel te blijven rijden en om op mij af te sturen. Inmiddels liep ik al in de berm, maar moest nog verder uitwijken. mijn linkervoet knikt en ik val …..
Gelukkig vooruit, dat wel. Opkijkend zie ik dat de bestuurder in een deuk ligt van de lach en gewoon doorsjeest.
Wel zijn mijn linkerknie en mijn elleboog kapot.
U word hatelijk bedankt.
Woensdag hebben we afscheid genomen van Ruud
Met een stel Blogpraters waren we aanwezig en hebben we ons verdriet gedeeld.
(online-vrienden die inmiddels aanvoelen als vrienden)
Vanaf dat moment heb ik geprobeerd om een pakkende afscheidsblog over Ruud te schrijven , maar het wil maar niet lukken en ik heb besloten om het er maar bij te laten.
Gisterenavond las ik het volgende online, en mijn dag kon niet meer stuk! Met een glimlach op mijn gezicht ben ik in slaap gevallen.
Tja en vanochtend stond er dit:
Wat mankeert die lui? Waar mensen zijn worden fouten gemaakt, en? Van jongs af aan heb ik geleerd dat je van fouten leert.
Maar ja, dat is nu stenen voor brood geven oftewel iets onbruikbaars voor iets bruikbaars geven.
Dit doet mij des te meer beseffen hoe blij ik met onze online-community ben. Als er iets is , als we bij elkaar wat zien dan DM-en we even.
In plaats van iemand te kakken te zetten.
Trouwens was er onlangs geen onderzoek naar taalverbeteraars?
Bewezen: ‘Taalverbeteraars zijn onprettige mensen’
#SG16 is een initiatief van Carel de Mari.
Hij geeft elke week een woord uit een spreekwoord of gezegde en daar geven Bloggers een eigen draai aan.
Alle bijdragen kan je hier vinden.
Ik heb een steen verlegd #Ruudwas
Ruud is mijn vriend. #Ruudwas mijn vriend,
mijn soepkip.
Het leven begint bij zon op het balkon
Wij, de familie van Ruud Ketelaar, zijn verdrietig te melden dat Ruud op 11-04-16 in zijn slaap is overleden.
— Ruud Ketelaar (@ruudketelaar) 13 april 2016
In de ochtend werd ik gebeld: Ruud is overleden. Als een mokerslag kwam dit binnen.
En toen…. toen werd Ruud trending topic, wat wel bij hem past, hij was zeer gepassioneerd.
Maar wat hij hiervan had gevonden? Ik zie hem grinniken.
Twitter heeft weer een goeie aan mij vanavond
— Ruud Ketelaar (@ruudketelaar) 9 april 2016
Hoe het begon? Zoals bij velen, via Twitter. Langzaam maar zeker onstond er herkenning, vriendschap, leefde hij mee, met wel en wee van mij en mijn gezin.
Altijd vroeg hij (als ik langskwam) of bloemetje en vogeltje ook meekwamen.
Het was wederzijds de geinteresseerdheid in elkaar.
Ruud zorgde ervoor, via een virtuele schop onder mijn kont dat ik persoonlijker ging schrijven, meer opener werd over ….
Zoals Wens
Zoals hijzelf ook opener werd.
De laatste tijd was het contact wat minder, mijn gezondheid, zijn gezondheid, mijn mantelen.
Maar dat was niet erg, het was goed, we wisten dat wel. We konden altijd even apppen.
Ik heb hem minder gesproken en gezien dan ik wilde, maar ik ben blij dat je in mijn wereld was Ruud! Dank je wel.
De wereld is een gepassioneerd, intelligent en lief mens kwijt.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.Bram Vermeulen – De Steen
Waarom ik niet ga stemmen
Waarom ik niet ga stemmen
Woensdag 6 april 2016
Lang, heel lang, had ik geen flauw benul wat ik zou gaan doen.
Tot mij langzamerhand duidelijk werd dat dit verdrag al door de Eerste en Tweede Kamer behandeld was.
Na jarenlange onderhandelingen werd de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne getekend op 27 juni 2014.
In Nederland werd het verdrag met Oekraïne goedgekeurd door de Tweede Kamer op 7 april 2015.
Goedkeuring Associatieovereenkomst Moldavië, Georgië en Oekraïne: Verslag van de vergadering van 30 juni 2015 (2014/2015 nr. 37)
Aanvang: 14.31 uur
Status: gerectificeerd
Vreemde zaak vind ik dat, nadat we op een democratische manier voor deze regering gekozen hebben, achteraf een minstens 42 miljoen kostend Referendum gehouden moet worden.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken stelt voor de organisatie 20 miljoen euro beschikbaar. Maar volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) is het organiseren van referenda bijna net zo duur als de Tweede Kamerverkiezingen. De kosten hiervoor waren in 2012 42,2 miljoen euro.
Duidelijk is het mij inmiddels dat: Jan Roos met zijn referendum de belastingbetaler op kosten jaagt. Hoe je het wendt of keert:
Het blijft de broek lappen en het garen toegeven
(=er veel verlies aan overhouden)
En dat dit mij ongelooflijk tegenstaat.
Daarnaast wens ik NIET geassocieerd te worden met de voornaamste partijen die tegenstemmen.
Zoals, de PVV van Geert Wilders. Nooit, nooit zal ik voor deze man stemmen.
De SP, die wil dat we allemaal uit dezelfde ruif eten.
Of de Partij voor de Dieren, welke het niet goed vind dat Sinterklaas op zijn schimmel Nederland aandoet.
Duidelijk is dat ik geen nee wil stemmen.
Waarom zou ik gaan stemmen?
Ik heb al voor de huidige regering gestemd, en die hebben het verdrag al behandeld.
Ik ga dus niet stemmen.
#SG16 is een initiatief van Carel de Mari.
Hij geeft elke week een woord uit een spreekwoord of gezegde en daar geven Bloggers een eigen draai aan.
Alle bijdragen kan je hier vinden.
Het Avontuur dat Milieustraat heet
Het avontuur dan Milieustraat heet
Zaterdagochtend, ontbijt met zijn viertjes, maatje komt met het leuke idee dat ik wel naar de milieustraat zou kunnen gaan.
Inderdaad, je leest het goed! In de Hoekschewaard hebben we een echte milieustraat
Gelukkig was Merel zo lief om met mij mee te gaan. Wel dat heeft ze geweten.
De stortplaats is ruim tien kilometer verwijderd van ons huis, en na ongeveer negen kilometer was de brandstof van onze auto zo goed als op 😉 En nu?
Gelukkig was de redding nabij … dachten we. In de vorm van een benzinestation. Helaas betrof het een onbemand benzinestation en had ik mijn tas niet bij me. Geen tas betekend: geen portemonnee, geen pinpas en geen …….. Dom, dom dom.
Onze redding bestond in dit geval uit een vrachtwagenchauffeur, die zo vriendelijk was om voor ons te pinnen. Wat een held! Gelukkig had ik wel cash op zak. Vervolgens op naar de milieustraat. Daar aangekomen: Geen toegangspas!! Huh? Die lag niet meer in de auto. Entree: tien euro, daar krijg je dan wel een nieuwe toegangspas voor. Alleen: er kan NIET cash betaald worden! En mijn bankpas lag in mijn tas thuis!
Inmiddels begon de moed ons aardig in de schoenen te zakken, volgens mij rust er een vloek op de milieustraat, in ieder geval wat ons betreft. Maar dat gevoel werd teniet gedaan in de vorm van held nummer twee! Deze meneer bood ons belangeloos het gebruik van zijn toegangspas aan!
En zo reden Merel en ik eindelijk de milieustraat op. En konden wij ons ontdoen van allerlei overbodige rommel. ;
Het kostte wat moeite, maar: eind goed, al goed. En met maatje, daar heb ik nog een eitje mee te pellen!
#SG16 is een initiatief van Carel de Mari.
Hij geeft elke week een woord uit een spreekwoord of gezegde en daar geven Bloggers een eigen draai aan.
Alle bijdragen kan je hier vinden.
