Bij de mail, waarbij gevraagd werd of ik dit boek wilde lezen en recenseren, zat een fragment uit dit boek.
Dit lezende schoot ik meteen in de lach, en mijn beslissing was genomen.
Ik heb het boek met heel veel plezier gelezen. En vind het een aanrader.

Harold Wechter is een Nederlandse reclameman, die zijn succesvolle bedrijf verkoopt om wijnboer te worden.
Harold graag zijn zoals Régis. Een wijnboer.
Hij geeft er zelfs zijn relatie voor op.
Het echte werk word bij Harold gedaan door het daartoe aangestelde personeel.
Bij Harold is alles doordacht en georganiseerd.
Hij kan goed leven van zijn wijnproductie.

Régis is wijnboer, die boert volgens jarenlange tradities.
Tradities die al minstens zes generaties van vader op zoon dorgegeven worden.
Wachten met de oogst om de druiven rijper te laten worden?
De eerste week van september opende het jachtseizoen en dan wilde hij lekker de bossen in.
Oogsten in de oogsttijd en jagen in de jachttijd.
Zo hadden zijn vader, grootvader en zijn overgrootvader het gedaan en zo deed hij dat ook.
Dus knipte hij voor die tijd de druiven af, rijp of niet.
Handmatige selectie? Geen denken aan.
Zijn oogst ging ongecontroleerd de vaten in.
Met onrijpe druiven, steeltjes en blaadjes en al.

Hun productiemethoden verschillen als hemel en aarde.
Régis kan leven van zijn wijn , maar daar houd het ook op.
Harold probeert Régis te helpen/veranderen.
Régis volgt adviezen van Harold op en word een redelijke succesvolle campingeigenaar.
Maar of ze hier nu gelukkig van worden?
Uiteindelijk krijgt zowel Harold als Régis spijt van de veranderingen, en trekken beide er een wijze les uit.

Ik wilde een nieuw leven, ik wilde wijnboer worden. Zoals jij.
Toen ik jou ontmoette vond ik in jou mijn geluksvogel,
Ik wilde worden zoals jij, leven zoals jij.
Maar wat jij doet Regis, dat kan ik niet leren.
Jouw oorspronkelijkheid, jouw manier van denken.
Jouw geestelijke wijngaard, om de vergelijking maar even door te trekken, heeft nog , zijn authentieke stokken, maar de mijne staat vol met onkruid.