Ik heb dit boek gratis gekregen in ruil voor een eerlijke review. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek of de content van mijn review niet.

Voorjaar 2012. De opstandige puber Luca Dona vindt een oud leeuwenpak op de zolder van Duynstaete, een voormalig jongensinternaat, waar zijn opa opgroeide. Deze vondst vormt het startschot van een zoektocht naar de geschiedenis van de familie Dona. Van de vestiging van een Italiaans mijnwerkersgezin in het Limburg van de jaren twintig, via een vlucht uit Europa met een circuskaravaan, naar de spionagepraktijken van de BVD, de demonstraties in de jaren tachtig en een door social media omgeven jongerenrel.

Leeuwenstrijd geeft een panoramische blik op Nederland aan de hand van vier vaders en zonen Dona, die elk op hun eigen manier de idealen van een generatie vertegenwoordigen – maar passen ze ook allemaal het leeuwenpak

Hoopvol ben ik aan dit boek begonnen, ik was er helemaal klaar voor. Alleen de titel al, Leeuwenstrijd, die sprak me aan. Die leek me nogal wat te beloven. Een pittige strijd? Uiteindelijk komt het neer dat het de vader – zoon strijd is. Die op een redelijk brave, lees saaie manier uitgevochten word. De liefde overheerst.

Het is een familieroman.In dit boek leer je vier generaties mannen kennen die telkens om en om per hoofdstuk aan het woord komen, in de ik-vorm.
Is dit wat mij begint te storen? Het per hoofdstuk verspringen naar een andere generatie? Regelmatig haal ik de personages door elkaar.

Na het een poosje aan de kant gelegd te hebben probeer ik het weer. Het is best een leuk verhaal maar na een paar hoofdstukken moet ik mezelf dwingen om door te lezen. Saai is het boek absoluut niet. De verhalen per persoon zijn reuze interessant. Naarmate het boek vordert wordt het inderdaad makkelijker om te herkennen over wie het gaat. Maar mijn aandacht is weg. De Nederlandse geschiedenis die her en der door het verhaal verweven is boeit me bijna meer dan de vier generaties Dona. Persoonlijk had ik meer strijd verwacht.

In de branding loopt een leeuw. Dat ben ik, dat ben jij, dat is je zoon. Leeuwen dat zijn wij

Deze boekbespreking is mijn bijdrage aan de bloggersleesclub
‘Een perfecte dag voor literatuur‘
Alle bijdragen kan je hier vinden

Update : Tomas van Aalten heeft de recensies gelezen en schreef er een blogpost over, hoe leuk!!!