Dit is het derde boel in de Kate Marshall serie. Eerder las en recenseerde ik van deze serie: Zonder Gezicht en Schaduwland.
Vallend duister
Het verhaal begint met een denderend proloog waarna het dertien jaar later verder gaat. Hoofdpersonen zijn Kate Marshall en haar compagnon Tristan Harper.
Myra, de vriendin en buddy van Kate, is overleden en heeft Kate haar huis en zaak nagelaten op voorwaarde dat zij haar baan zou opgeven en voor de volle honderd procent voor hun eigen detectivebureau zou gaan.
Hun eerste grote zaak. Kate en Tristan worden ingehuurd door de moeder van de vermiste Joanna Duncan, een journaliste die twaalf jaar geleden spoorloos verdween.
Al vrij snel wijzen de sporen op Noah Huntley, ook de nieuwe die zij ontdekken.
Ade draaide het laatste restje bier in zijn glas rond en dronk het toen op. Toen we hem in 1997 betrapten niet, in ieder geval. Ik heb toen namelijk meteen gecheckt of hij al eerder was betrapt op cruisen. Maar denk jij dan dat hij iets te maken heeft gehad met die Joanne Dobson…
Joanna Duncan, corrigeerde Tristan hem.
… dat hij iets te maken heeft gehad met haar vermissing?
Ik weet het niet. Misschien omdat ze wist dat hij eigenlijk gay was? En graag gebruikmaakte van escortboys? vroeg Tristan. Ade schudde zijn hoofd. Tegen de tijd dat Joanna Duncan vermist raakte, was homoseksueel zijn voor de overheid al geen reden voor ontslag meer. Bovendien had Noah Huntley de politiek toen al verlaten.
Ja, daar heb je gelijk in, zei Tristan. Het zou aannemelijker zijn geweest dat hij haar had laten verdwijnen toen zijn fraudeverhaal nog in de doofpot zat.
Maar wat als dat niet het ware verhaal is?’ vroeg Ade zich hardop af.
Conclusie
Ik weet niet hoe het komt, maar ik wordt altijd zo vrolijk van de boeken van Robert Bryndza. Ook in dit geval is dat zo. Het verhaal leest prettig, met korte hoofdstukken, waardoor je geneigd bent om door te blijven lezen. De kennismaking met zowel Kate als Tristan wordt steeds intensiever.
Wel Robert blijf schrijven, ik lees wel.
